Ika-labing apat na bahagi
Via's POV...
"Uy nasan kana magchecheck attendance na si Sir Perez"
"Ito na nasa tapat nako ng gate nasan ba line natin?"
"Nandito sa tapat ng stage malapit sa Architectural arc"
Binaba ko na ang tawag
Farewell Parade kasi ngayon ng 30 students na ipapadala sa ibang bansa, every year naming ginagawa 'to tuwing katapusan ng semester
Bukas na ang alis nila at pati bukas kailangan nandoon rin kami kasi may points at attendance, kaya kahit ayokong pumunta kailangan para sa points at grades
"Ayun po siya sir!"
Sigaw ni Dan sabay turo sa akin
"Okay, Ms. Molina check"
Sir Perez sabay bigay ng green flag na may logo ng department namin
Ilang segundo pa ang lumipas ng naghiyawan na ang iilan sa mga estudyante sa unahan
Pitong Architecture student ang ipapadala ngayon sa ibang bansa kaya full support ang departamento namin ngayon dahil ang Architecture department ang may mataas na standings sa university
"Oh okay kalang?"
Bigla akong napaupo sa plantbox ng mahilo ako
"Yes Dan, don't worry di lang ako nakapag almusal kaya siguro nahilo ako"
"Ikaw ang tigas talaga ng u..."
"Shshhh...don katumalak wag sakin ha"
Sabi ko kay Dan sabay turo sa harapan
Kinuha niya ang flag ko at nag tatalon ng dumaan ang sasakyan nina Lloyd
"LC!!!!"
Sabay na hiyaw nila Gwen at Dan
Matagal na niyang pinapangarap yan, halos di na siya na tutulog to maintain his grades, when we first met Tabain pa siya pero ngayon payatot na
"Wahhhh!!!"
"Miguel!!!"
"Emmanuel!!!"
Nagulat ako sa malakas na hiyaw ng babae sa harapan ko ng dumaan ang sasakyan ng Performing Arts students tatlo lang sila ang napili?
Nanlaki mata ko ng makita ko si Migs
Its been a week noong huling kita ko sa kanya sa Cafeteria, He wave his hands and wear his magnetic smile like a complete man again
Happy and contented
Wala na akong nakikitang bakas ng sakit sa pagmumukha niya
He actually move on from me, ipinagpatuloy na niya ang buhay na na wala ako
Pero ako I'm still in pain, I'm still inlove with him
YOU ARE READING
Wish you never left (Completed)
Teen FictionAng nakaraan ay kalimutan kahit mahirap mabura sa isipan, magpatuloy sa buhay kahit alam mong may nawawalang piyesa sa iyong kaloob-looban. Ano ang mas importante Pagmamahal o Tradisyon? Karera ba o pagmamahal? Kaya mo bang ipagsigawan sa mundo na...
