Ika-anim na bahagi
Miguel's POV...
Pagdating namin sa dome sumalubong kaagad sa amin ang malakas na kalabog ng sound system sumabay iyon sa kaba na nararamdaman ko
Plinano ko na ang lahat kasabwat ko si Miss Betty pati ang logistics team ng drama club at ang mga kaibigan niya
Bago umalis si Kuya Vicko ay napagpaalam ko na ang aking gagawin, binasbasan niya ako ng buo buo, balak ko rin sanang umalis kanina para magpaalam sa parents nila kaya lang sabi ni Kuya Vicko siya daw ang magsasabi
"Bun excuse me muna ah tinawag lang ako ng mga classmates ko"
Tumango lang ako at nagsimula na ang program na hinanda ng drama club para kay Miss Betty
Lumipas pa ang ilang minuto at humudyat na ng go signal si Miss Betty si Miss Betty lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko
"Please Welcome Ms.Betty Protacio for her final message"
"Thank you Gwenneth, To my students, fellow professors, to our most gracious Dean of Instructions, beloved club officers and members and to my ever supportive team, It was a pleasure working with you all, in my 40 years of teaching I can say that I will be missing this everyday..........."
Tumahimik ang paligid sa mensahe ni Miss Betty, may napatawa at may umiyak even our Dean cry
"And now I want to share the stage with Mr. Villegas and the rest of my Club members"
Halos mapuno ang stage ng dome ng sabay sabay kaming umakyat
"Thank you guys for having me as your Mother and Friend"
Nag group hug kami nakita ko si Denz and alam kong gusto niya ring sumama pero di ko alam bakit ayaw niya, bakit di siya yung nag pakilalang director ng play at kung bakit di siya nag pakilala bilang writer ang play gayong most of the reviews sa stream ay puro puri at magaganda tungkol sa storya
"Mag ready kana pipiringan na siya"
Mahinang sabi ni Miss Betty sa akin, tumango ako at pumunta na sa likod ng dome para hintayin siya
Via's POV...
Niyakap ako ni Miss Betty ng bumaba ito sa intablado na sinabayan naman ng palakpakan at malakas na tugtug
"V alam ko mahal kita, kung ano man ang magiging desisyon mo ngayong gabi sana di mo pagsisisihan sa huli"
"Po?"
Kunot noo kong sagot kay sa kanya
"Bak....uy ano to?, Miss Betty? Miss Betty?"
Bigla akong kinabahan ng piniringan ako ng dalawang tao at hinila
"Relax V I'm here"
"Ano po to?"
"Basta V sumunod ka lang sa sinasabi nila"
"V its Daniel"
"Daniel what's this?"
"Sshhh... sumunod ka nalang sa amin Bes"
Dagdag pa ni Gwen
"Pag ito talaga kalokohan na naman ah, sinasabi ko sa inyo"
Naalala ko tuloy si Migs, sigurado akong hinahanap na ako non
"Aray!"
Sigaw ko ng naapakan ang paa ko
"Sorry bes ako yun"
YOU ARE READING
Wish you never left (Completed)
Fiksi RemajaAng nakaraan ay kalimutan kahit mahirap mabura sa isipan, magpatuloy sa buhay kahit alam mong may nawawalang piyesa sa iyong kaloob-looban. Ano ang mas importante Pagmamahal o Tradisyon? Karera ba o pagmamahal? Kaya mo bang ipagsigawan sa mundo na...
