Lagunzad Series 2: Love Me Again (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 20

Kabanata 20

Change

"Sam, may hinanda akong meryenda. Gusto mong kumain?"

Napairap ako sa malambing na boses ni Alrus. Nasa likod ko siya habang busy naman ako sa kakalagay ng mga damit ko sa luggage. Bumuntonghininga ako bago ipagpatuloy ang paglalagay ng damit ko.

"Alrus, I'm not hungry. Eat alone," seryoso kong sabi.

I heard him sighing.

"Maybe later, baka gutumin ka. Saan ka titira? Pwede mo bang iwan yung ibang mga damit mo? Gusto ko kasi silang nakikita sa wardrobe natin e." he said softly.

Napahinga ulit ako at umiling-iling. How many times should I tell him that we are done!

"I won't! Dadalhin ko lahat, pati ang mga alahas ko, at iba pang kagamitan." I said as a matter of fact.

He sighed deeply again. Naramdaman ko na ang presensya niya sa likod ko.

"You want to bring my black card? It's for you, honey." malambing na naman niyang sabi.

Inis ko siyang hinarap. Malapit lang kami sa isa't-isa at kitang-kita ko kung gaano gwapo ang nilalang na ito!

"May sarili akong pera! May ipon ako at alam kong makakaya 'yun ng pang araw-araw ko. And please, stop calling me honey! Samantha ang pangalan ko hindi bubuyog!" inis kong sabi.

Namungay ang mata niya. I stiffened as I looking at his tender eyes. Honestly, I felt the old Alrus. This is the old Alrus I know before. He cared for me. He is worried if I'm running out money. He is mad when I get home late. Ganito siya noon, at nararamdaman ko na iyon ngayon ulit.

"Baka mag running out money ka, at least you have my card." marahan niyang sabi.

Umiling ako at napahinga ng malalim.

"Alrus, my money can feed me. Stop insisting your bullshit head. I'm done with you!" I said pissedly.

He sighed. Tumalikod ako at binalikan ang mga damit na nilalagay sa maleta. From my peripheral vision, I saw him sitting down in my side. Pinapanood akong ipasok ang mga kagamitan sa bag.

"Can you tell me where is your address? I'd like to visit you everyday." he asked.

"I told you, stop insisting yourself." malamig kong sabi.

"I can't, honey. You know me, I am persistent man. Atsaka aayusin ko na ang lahat sa atin. Hahayaan kitang umalis at tumira sa ibang bahay pero kapag makahanap ako ng pagkakataon na mabawi kita, uuwi ka dito at magsasama ulit tayo. I'm still your husband, remember that so stop flirting." he said to warned me.

I sighed heavily.

"Diba pinirmahan ko na ang annulment paper natin? Oh? Bakit mag-asawa pa rin tayo ah? It should be done years ago!" I said accusationly.

His eyes tendered.

"My brother stop the process. We are still married and I am husband. I'm letting you go because I know it will hurt your feeling while seeing me. Pero kapag oras at panahon ko naman na, wala kang ibang gagawin kung 'di sumama sa akin. I won't accept alibi or anything." he said firmly.

Umirap ako at inilingan siya. Bahala ka sa buhay mo! Hindi na ako babalik sayo! Neknek mo! Naku, dapat hindi niya malaman na may anak kami! Siguradong lalakas ang tiwala nito sa sarili kapag malaman niyang may anak kami! Gagamitin niya iyon laban sa akin!

"Bahala ka sa buhay mo."

Tinapos ko na ang paglalagay ng mga damit ko sa maleta. I checked the wardrobe to see if I left something but there's none. Nakaupo pa rin siya sa kama, inirapan ko siya bago ko bitbitin ang maleta palabas ng kwarto. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa akin, hinayaan ko lang iyon. Kinuha ko ang susi ng kotse sa couch at dire-diretso na akong lumabas. Nagkatitigan pa kami bago sumara ang pinto ng elevator. Napahinga ako ng malalim. I feel something strange in my heart again. The way he talks, the way he move and the way he look at me, I know there is something.