Way Back

Part 2

"Goy sino yun? Baka gusto mo ishare?" tanong na naman ng loko lokong Libby. Naglalakad kami ngayon sa lobby ng hotel. Tulala padin ako habang si Libby naman naglalakad na nakaharap sakin at pilit akong tinatanong. Tumigil ako kaya tumigil din sya sa paglalakad.

"Wala" palusot ko.

"Hindi may tinatago ka sakin eh" pilit padin nya. "DI KITA BIBIGYAN SAGING!"

"Naalala mo nung tumakbo ka? Hahabulin sana kita kaso natalisod ako tapos sa lalaki na yun ako bumagsak" mabilis kong sabi kay Libby.

"Oh yun lang pala eh, nagsorry ka?" tanong nya.

"I kiss her" mahina kong sagot. Nakita ko namang gulat na gulat si Libby sa narinig nya. "Hindi ko sinasadya, then tumakbo ko ng walang sinasabi sa kanya" pahabol ko, nakita kong napangiti si Libby.

"Ako din" biglang sagot nya at inilapit ang muka nya sakin ng habang seryoso. Nagulat naman ako at di na nakakurap. "I'm just joking! Millions of bacteria mapupunta sakin sa laway mo" habol nya sabay tawa. "Mauna kana may bibilhin lang ako".

Naiwan akong nakatulala sa may lobby dahil sa mga narinig ko sa kanya, I don't know but this is the first time I saw her serious face. He always smile and laugh when I was with her, all thing was joke, but now...

Nagpatuloy ako sa paglalakad habang sya lumabas ng hotel.

Sa sobrang pagod ko humiga agad ako at tumingin sa kisame ng kwarto, mga isang linggo pa kami dito sa Bohol pero gusto ko ng umuwi. Hinawakan ko yung labi ko habang iniisip na naman yung lalaki.

"HAYYYYYY!!!" sigaw ko sabay tayo. Nagulat na lang ako ng may magdoorbell. Pag kabukas ko ng pinto nakita kong may saging sa sahig at may papel na nakasulat.

*Don't forget to take your medicine*

Napangiti ako sa mga nabasa ko, ang lakas mag sulat kahit magka tabi lang yung room namin dito sa hotel. Kumatok ako sa pinto ng kwarto nya para sabay naming kainin yung saging na bigay nya. Pagbukas na pagbukas nya agad akong pumasok.

"Ayaw mo ng saging?unggoy ka din naman ah huhuhaha" pang asar ko sabay upo.

"Uminom kana ba ng gamot mo?" seryoso nyang sagot sakin.

"Hmmm hindi pa"

"SERIOUSLY? Baliw ka ba talaga?! Anong oras na ah kinalimutan mo na kanina itake yung gamot mo until now? Papatayin mo ba sarili mo?! " sigaw nya sakin kaya napatigil ako ng pagkain ng saging.

Lagi syang nagagalit pag hindi ko naiinom yung gamot ko hindi ko alam bakit sakin sobra sya magalit pag tungkol na sa gamot. Yung iba naman nyang pasyente nakakalimutan din naman uminom ah.

I don't know why pero napangiti ako.

Hinawakan ko yung dibdib ko at umarteng nasakit. Nakita ko naman nanlaki yung mga mata nya sabay lapit sakin.

"Sofi?! Are you ok?!" panic nyang tanong sakin sabay kuha ng gamot? Sa bag nya, agad nya namang binigay sakin yung tatlong tablet na iba ibang klase.

"HERE!"

"Bakit may gamot ka din sa bag mo ng tulad ng sakin?" mahinahon kong tanong.

"Take your medicine first!" sigaw nya sakin sabay abot ng gamot.

"Ok lang naman ako, I was joking kaya wag kana magalit" sagot ko sabay ngiti sa kanya.

"Do you think this is a joke? NO! it's not time for your childish joke! I'm a doctor Sofia, Stop acting like a child! Hindi ko alam pag may nangyari sayo! Then para sayo it's a joke?" galit nyang sabi.

"Childish? Bakit ang sakit mo magsalita? Bakit ganun ka din naman ah! Because of this medicine nagkakaganyan ka?! I don't know why.... Why you acting like this because of this fucking medicine!" sigaw ko sa kanya ng naiyak.Napahawak na lang sya sa buhok nya.

" I'm.... I'm sorry I didn't mean it to say all of those word" sagot nya ng mahinahon. "Please take your medicine"

Agad ko naman ininom yung gamot na hawak ko.

"I'm sorry, kasalanan ko dapat dikita biniro"

"No it's me, masyado lang ako nagpadala sa galit ko"

"Galit? Bakit ka galit?" tanong ko kaya nagkatitigan kaming dalawa.

"Ah nevermind" tangi nyang sagot sabay kain ng saging.

I have a heart disease since birth, when I was tired my heart was tired too. Only my medicine can stop the pain I feel,medicine that Libby always give to me, i don't no why because I have a cheerful and strong personality even I have situation like this.

"Please Sofia don't forget to take your medicine, hindi ko alam gagawin ko pag may nangyari sayo, your my pelo" seryoso nyang sagot habang nakatingin sakin. Tumingin lang ako sa kanya na parang nagtataka.

"Ha?" pagtata kong sagot.

"Ah.. Nevermind, ibig kong sabihin hindi ko alam gagawin ko pag may nangyari sayo ano lang sasabihin ko sa daddy mo? Tsaka...." sagot nya.

"Tsaka?"

"Tsaka malulungkot yung ibang unggoy mawawalan sila ng isang kapamilya" pang asar nya.

"Bakit malulungkot ka ba pag nawala ko?" seryoso kong tanong sa kanya.

Umaga na pala, nagising ako ng may kumatok bigla.

"Ano? Sayang oras may pupuntahan pa tayo!" yaya sakin ni Libby.

"Sandali maliligo lang ako!" pagmamadali kong sabi.

"Ano tara?" masaya kong yaya kay Libby, nakashort na white at close jacket lang naman ako na kulay light blue naka rubber shoes, pinusod ko na rin yung buhok ko para walang sagabal habang si Libby naka pants at naka close jacket at rubber shoes na kulay white

Pag labas namin sa hotel na tinutuluyan namin agad akong pumikit at nilanghap yung simoy ng hangin.

"Oy gusto ko ng mais, gusto mo?" tanong sakin ni Libby, sakto naman na di pa pala ko nakakain kamadalian.

"Umm" sagot ko.

Tumawid si Libby para bumili sa naglalako ng mais, nakita ko binigyan ni Libby yung bata palaboy ng mais at ngumiti. Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan ko sya, Tatawid na sana si Libby ng nag red light kaya tumigil muna sya sa kabilang lane. Habang tinitingnan ko si Libby hindi ko alam bakit nakangiti ako, nagulat na lang ako ng biglang ngumiti sakin si Libby at itinaas yung mais na dala nya at ikinaway sakin. Ewan ko bakit biglang bumilis yung tibok ng puso ko dahilan para unti unti itong sumakit, napahawak ako sa dibdib ko at di ko alam, kinapa ko sa bulsa ko yung gamot ko, pero wala sa bulsa ko, nahihirapan nako huminga at dahan dahan ng nagdidilim ang paningin ko, ang tangi ko na lang naaninag ay si Libby na mukang nag aalala at tila gusto nako puntahan. Napangiti na lang ako at di namamalayang natulo na ang mga luha ko, dahan dahan kong naramdaman ang pagbagsak ko.

"I like you"