𝔾ü𝕝𝕖𝕟 𝔸𝕕𝕒𝕞

"GERİ DÖNDÜM."

   Öylece duvarı izliyordum. O korkunç günün ardından tam 1 ay geçmişti. Kimseye anlatmamıştım. Zaten anlatsam kim inanacaktı ki? O günden beri hiçbir şeye rastlamamıştım. Bu iyiydi ama beni öldürmek istiyordu. Korkup korkmadığımı bilmiyordum. Hiçbir şey hissetmiyordum. Derslerimle fazla ilgilenemiyordum. Annem nedeninin sürekli saçma sapan kitapları okumamdan kaynaklandığını söyleyip duruyordu. TAMAMEN SAÇMALIK! Kitap okumak mükemmel bir şey ayrıca okuduğum kitaplar da çok güzeldi. 

  Telefonuma gelen bildirim sesiyle irkildim. Kızlarla kurduğumuz WhatsApp grubumuzdan mesajlar geliyordu. Okumaya başladım:

   CEREN: Kızlar yarın ne yapıyoruz?

   SİNEM: Hiçbir fikrim yok ama mutlaka bir şeyler yapalım.

   HALİME NUR: Bence de yapalım çünkü evde canım sıkılıyor.

   CEREN: Benim de.

   SUDE: Buluşabiliriz? 

   NEZEHAT: Buluşalım bence.

   Sonunda bir tane mesaj atmaya yeltenebilmiştim: 

   HAVVANUR: Bence de buluşalım ama nerede?

   CEREN: Bizim evde olabilir. Yarın annemle babam evde olmayacak. İkisi de şehir dışında olacak

   HALİMENUR: Bana uygun.

   SUDE: Bana da.

   SİNEM: O zaman yarın akşam 10 'da sizdeyiz.

   NEZEHAT: Evet. Havvanur sana uygun mu?

   HAVVANUR: Tabii, yazarak telefonumu kapattım. Yarın için heyecanlıydım ama hala o günün şokunu atlatamamıştım. Ya da delirmiştim. Bunların yaşanması imkansız değil miydi? Her zamanki gibi o geceyi düşünerek uyudum. Rüyamı çok az hatırlıyordum. Gülen adam vardı ve kulağıma "Geri döndüm." diye fısıldıyordu.

   Kan ter içinde uyandım. Saat daha 7.18 idi. Uyumaya çalıştım ama uyuyamadım. Hala yataktaydım. Gülen Adam'ı düşünüyordum. Ya gerçekten geri geldiyse? Benden ne istiyordu? Ben ne yaparak tüm planlarını mahvetmiştim ki? Belki de onu unutamadığım için rüyamda görüyordum. YA DA TERTEMİZ DELİRMİŞTİM!