Neden ?

Bölüm 5

   Ceren babasını itti ve odadan çıkmaya yeltendi, tam odadan çıkarken sinirinden deliye dönen babasına acır halde bakıp odadan çıktı. Ceren'in annesi ve Aslı onun peşinden koştular Ceren "Anne ,peşimden gelmeyin ! Ben iyiyim ama evden çıkacağım..." dedi. Ceren'in annesi cevap vermeden babasının olduğu odaya koşar adımla gitti ve "Şerefsiz seni, utanmaz, ahlaksız ! Sen nasıl kızına vurursun !? Lan sen baba değil misin ? Yeter ya !Ama şunun vicdan acısıyla yaşa olur mu : sen hiç bir zaman bana eşlik ,kocalık ; çocuklarına da babalık yapmadın !" dedi. Tam odadan çıkacakken ise dönüp şöyle dedi : "Belki bana vurursun ama yavrularıma vurursan senin o ellerini kırarım ,anladın ?" ve kapıyı öyle bir çarptı ki Koray irkildi.Selvi salona gelince Ceren gitmişti. Aslı tekti...

   Ceren; Esma ile Barış'ı aradı. Gelip kendisini almalarını istedi...

   20 dakika sonra...

   Barış ,Esma'yı almaya geldi ilk önce. Esma hala kapıya çıkmamıştı , Barış zillerini çalınca Esma dışarı çıktı.  Esma "Ooo sevgilim beni almaya gelmiş!" dedi. Barış "Evet ama erken gitmez isek Ceren şüphelenebilir..." dedi. Esma alınmış gibi durdu sonra "Ondan ne zaman ayrılacaksın ?" dedi Esma. Barış "Bak ,beni çok seviyor ve o yüzden zorlanıyorum... Hem zor dönemlerden g-" derken duraksadı. Esma donmuş gibiydi , Barış'a sarılmış vaziyette olan bedenini geri çekti. "Barış , Ceren !.." diye fısıldadı. Barış etrafına bakındı. Ceren'i arıyordu. Barış "Sevgilim, sen Ceren'i düşüne düşüne onun hayalini görmeye başladın... Yeter artık , biraz sal kendini !.." dedi rahat bir tavırla. Esma sinirlenmişti, "Bana baksana sen ! Belki senin için rahat ama benim için değil ! Okey ?!" dedi ve ardından Barış'ın arabasına bindi ama Barış için  sıkıntı olan bi şey vardı. Esma öne geçerse Ceren bir şeyler sezip ,bu durumdan rahatsız olabilirdi... Bir yandan da şunu düşünüyordu ; ya Esma alınırsa... Kafası karışmıştı... Esma'nın yanına doğru ilerledi ve ön koltuğa oturdu... Esma'ya baktı ama Esma ona bakmıyordu. Barış hemen arabasını sinirle sürmeye başladı...

   Ceren yaklaşık olarak 1 saattir onları bekliyordu. Ceren etrafına bakınırken birden arkasına baktı. "Hiihh!!!" diye bir ses çıktı. Evet, bu ses Ceren'den çıkmıştı. Bu, o zengin çocuktu. "Selam , benim adım Burak!" dedi havalı havalı. Ceren güldü , sesini kalınlaştırıp , dalga geçercesine "Solom , benom adomda Ceren !" dedi. İkisi de güldüler. Ceren bugün ilk defa güldüğünü fark etti. Sonra bu fark edişten sonra gülümsemesi kayboldu. Burak hemen nedenini anlamıştı... Sonra Ceren'e sarıldı. Ceren ya Barış görürse diye korktu ama sarıldı... Sonra bir araba ışığı göründü, Ceren hemen bunun Barış'ın arabası olduğunu anladı. "Çekil , sevgilim ! - Ne ! Yavaşşşşşşşş ,hemen bir sarılma da bana sevgilim dedin be ! - Hayır, geri zekalı ! Sevgilim geliyor !" diye aralarında bir diyalog gerçekleşirken Barış arabasından inip yanlarına geldi. Ceren "Barış bak yemin içerim sandığın gibi değil !" dedi yalvarırcasına. Esma arabadan indi ve "Yazıklar olsun be sana ! Seni kaç yıldır hiç tanıyamamışım ! Barış , artık açıkla !  Vicdan yapma , çünkü belli o sana yapmamış !" dedi , bunları söylenerek Ceren'e baştan aşağı iğrenerek baktı. Esma Barış'ın kolundan tuttu ve arabaya doğru götürdü. Ceren arkalarından koşarak ağlamaya başladı. "Barış Barış Barış !!!" diye bağırıyordu. Barış Ceren'e döndü. Esma "Barış  artık bence de  zamanı geldi ! Evet, açıkla." dedi. Barış Ceren'e baktı sonra Ceren'in elinden tuttu ve Esma'nın elini bıraktı. "Ceren , yürü !" dedi ve oradan uzaklaştılar.