Ad: Creator Yaş: 15 Durum: Canlı (?) En sevdi renk: Portakal turuncusu Gerçek adı: ??? Piskolojik rahatsızlık: Yok Aile durumu: Anne: ? Baba: ?
Hikayesi: Keskin bir baş ağrısı ile uyandı. İki binanın arasında çöp konteynerı'nın yanında sırtı duvara yaslı bir şekilde buldu kendisini. Elinde telefonu ve bir kağıt parçası dışında hiç birşey yoktu. Hiç birşey hatırlamıyordu. Adını, yaşını, huyunu ve geçmişini hiç birşeyi hatırlamıyordu. Okuma ve yazma hariç.
Elindeki kağıda baktı.
Kağıdın üstü:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kötü edit biliyorum)
Kağıt kan ile kaplıydı. İsmi kan ile silinmişti. Tek bildiği hafızasını kaybettiği ve yaşıydı. Doğrulmaya çalıştı ama başarısız bir denemedi. Elindeki telefona baktı. Şifreliydi. Parmak izini okuymayı denedi. Telefon açıldı. Kendine ait şeyler bulamyı ümit ediyordu. Galeriye girdi. Fakat anlamlı şeyler yoktu. Sadece birkaç kod resmi vardı. Notlara girdi sonra. orada da aynı görüntü vardı. Sadece anlamsız kodlar. En son mesajlara girdi. Kimse yoktu kişilerinde. En son arananlara girdi. Sadece bir kişi vardı. Aramaya karar verdi.
Ara tuşuna bastı...
Çaldı... Çaldı... Çaldı... Açıldı!
???: " SANA BENİ BİR DAHA ARAMA DEDİM OROSBU ÇOCUĞU!"
Yüksek sesten irkilip telefonu kapatı. Şuanki görüntüsünü merak etti. Kameray girdi. Oldukça kaliteli çekiyordu. Kendi yüzünü süzdü. Siyah saçları vardı. Saçları gece gökyüzüne benziyordu. Yıldızlı siyah bir gökyüzü gibiydi saçları. Siyah bir sıvı akıyordu başından. Ellini sıvıya deydirdi. Fakat ellinin yanması ile çekmesi bir oldu. Aktığı yer yanmıyordu oysaki.
2. Kez kalkmaya çalıştı fakat sadece doğrula bildi. Burdan gitmeliyidi. Seslenmeye karar verdi boşluğa.
"Orada kimse varmı?... *Derin derin nefes alış* biri bana yardım ede bilirmi?..."
Hiç ses gelmiyordu. Öylece duruyordu. Haraket etmeye gücü yoktu. Aklına sorular hücum ediyordu.
Kimim ben?, Neredeyim?, Adım ne?, Bir ailem var mı?, Ne oldu bana?
Gibi sorular soruyordu kendine. Geçmişi hatırlamaya çalışıyordu. Fakat bu çaba boşunaydı. Aklına tek birşey bile gelmiyordu. Telefonu bir az daha kurcalamaya başladı. Tanıdık gelen tek şey kodlardı. Telefonunda kod yazmak için bir bölüm olduğunu fark etti. Aklına gelen ilk kodu yazdı. Yanında bir su belirdi. O anda aklına susuzluğu geldi. Ve sudan bir yudum aldı. Bir terslik sezemeyince hepsini tek solukta içti. Bir az şaşkındı. Kodları denemeye devam etti. Bu kodların çoğunu kendi uyduruyordu. Sonra fark etti ki bu kodlar onun aklından geçenleri var ediyordu.
Ayağa kalkma isteği çoğaldı. 3. Kez denedi ayağa kalkmayı. Bu sefer başarmıştı. Dengede durmakta zorlanıyordu. İki binanın arasından çıktı. Etrafına bakınmaya başladı. Bir market gördü. Oraya doğru ilerledi. Markete girer girmez kasiyer ona döndü.
