İSTİLA

bölüm1

Her an bizi yakaliyacaklari korkusuyla yasiyorduk.Bunun nasil bir duygu olduğunu bilemezsiniz . 19 yaşında iki genç kızın kendileri gibi uzaylılar tarafınıdan esir alınmayan insanları bulmak oldukça zordu ki umutlarını gün geçtikçe kaybediyorlardi taaki nehirde birini görene kadar... Bizi bulmuşlardı. Artik kacicak yerimizde yoktu. İremle belkide son kez goz goze geldik.
İrem-Sessizce kaçalım burdan.

Ben başımla onayladım.Suya ihtiyacımız vardı. Daha kaç gün dayanabilecegımızı bilemiyorum. Hep kaçıyoduk zaten. Biranda gitmekten vazgeçtim. Irem bana napıyorsun dercesine bi bakış attı. Ondan sayı olarak fazlaydık. Tüm cesaretimi toplayarak nehire doğru yaklaşmaya başladım. Dizlerimin titredigıni hissedebiliyordum. Gördügüm şeyle bakakaldım. O insandı. Bızim gibiydi. O da benim ona baķtıgım gibi bakıyordu. Îreme döndüm. Hemen yanîma geldi. Kısa bir bakısmadan sonra Irem dayanamayıp konuşmaya başladı.
Irem-S-ssen insansın. Son insanlar oldugumuzu sanıyorduk.

Dedi bana dönerek. Görďügumuz cocuk bizim yaşlarımîzda erkekti. Uzun boylu kaslı bir cocuktu. Kumral sacları ve kahverengi gözleri vardı. Ona dönup konusmaya başladım
Kalıcak bir yerin varmı?

Cocuk umutsuzca başını salladı. Ona yardım etmeliydik. Gerçektende acınası bir durumdaydı. Irem bana dönüp başını salladı.
-Istersen bizimle kalabilirsin.

Cocuğun bir anda gözleri parladı.
X- G-gercekten mi?

Başımla onayladım. Iremle kendi elimizle yaptıgımız sulukların icine su koyduktan sonra hep beraber sakļandıgımız yere döndük. Kulübeye benziyordu. İceride yatmamız icin sünger ve yiyeceklerimiz vardı. Iremle birlikte cıkıp odun toplayıp ısınmak icin ateş yaptık. Sonra konusmaya basladım
- Adın ne?
X-Mert..
-Nasıl geldin buraya?

Derin bir nesef alıp anlatmaya başladı.

-Ben evde degilken ailemi esir almıslar.Yanımda arkadasım vardı. Ben ailemi kurtarmaya gidicekken kaçmamız gerektiğini söyledi. Kolumdan tutup kaçmaya başladık.1 hafta durmadan yürüdük. Çok yorulmuştuk. Agaçın altına oturup geceyi orda gecirmeye karar verdik. Sonra sabah uyandığımda arkadaşım yoktu. O an napıcagımı bilmiyordum. Bende hiç durmadan yürüyerek buraya kadar geldim.

Mert derin bir iç cekti. Arkadaşının gittiğine gerçekten üzülüyordu. Gözünü eliyle sildi. Irem bisey düşünüyordu. Tam ona ne düşündügünü sorucakken konuşmaya başladı.
IREM-Peki aradın mı arkadaşını?
Mert- Hayır. Cünkü onu esir aldılar. Yani başka ne olucakki?
- Ya esir almadılarsa?