İSTİLA

bölüm4

Ne diyon lan sen?
M-Hadi kızım ya uzatma.
İ-Evet Şevval ya abarttın.

Bora piç sırıtışını takmış yanıma doğru geliyordu. Yanaklarımın kızarıklıgı tüm vucudumu ele geçirmişti. Yanıma oturdu. Dudaklarıma baktı. Üstüme doğru gelmeye başladı. Yapıştı dudaklarıma.
Yazarın ağzından
Nefessiz kalınca Bora istemezsizce geri cekildi. Şevval ise ne hissetigini bilmiyordu. Pişman mıydı Hayır.
İremin agzından
Biraz olsun nefes almak için dışarı çıktım. Şevvalin Bora onu öptükten sonra kızarışları aklıma geldikçe gülüyordum ve ilk defa kendimi uzun bir zamandan sonra bu kadar mutlu hissettim. Duyduğum ayak sesleriyle arkamı döndüm. Mert geliyordu. Neden bilmiyorum ama heyecanlandım
M-Hala cevabımı alamadım. Dedi yine kızarann yanaklaaarr
İ-N-neyin?

Bana doğru yaklaşmaya başladı. Napıyordu bu böyle?
- napıyorsun
M-Şşşştttt

Yaklaştı. Dudaklarıma bakmaya başladı.

İ-Sakın yapma

Beni dinlemiyordu bile dahada yaklaştı. Kafasını kafama sabitledi. Sonra dudaklarıma yapışıverdii. Geri çekildiginde sinirlenmiştim
I-Sen naptını sanıyosun ha?
M-Seni seviyorum
Şevvalin ağzından
Yalnızlıgın verdigi rahatlıkla yattıgim yere oturdum. Elimi dudağıma götürdum. Kendime milyon küfur saydım icimden. Sonra icerii bora girdi. Göz gòze geldik bian. Ben hemen gözlerimi kaçırďim tabi. Bora kısık sesle konusmaya başladı
B-Çok güzeldi.

Ne dedi ooo aboooo ;)
B-Konuş benimle
Ş-Ne dememi istiyosun
B-Beni ne kadar çok sevdigini

Ben tam bayramlık ağzımi açıcakken yaklaşmaya başladı. Beni susturmasını gerçekten biliyordu. Yıne yaptı işte . Yine öpmeyi başardı ve galiba bu sefer bende istedim. Ayrıldıktan sonra kendime gelip konuşmaya başladım.

-Bana bak sen çok alıstın
B-Seni seviyorum. ..

İremin agzından
Ne dedi buu . Yok ya söylemiş olamaz. Bence kesin yokluktan söyledi. Yada bilmiyorum
İ-N-ne dedin sen
M- Duydun işte. Biran da yağmur yağmaya başladı. İceri girmemiz icin işaret ettim. Tam gidicekken kolumdan tuttu. İri kollarına aldı beni. Bu sefer onun yapmaması icin geri cekilmedim. Bende yaklaştım. Dogru olanı yaptıgımı bilmiyorum. Ama hayatda doğru degilki zaten....

Şevvalin ağzından

-N-nee ?

Bora birden ayağa kalktı. Benide kaldırdı. Hıcbi şey söylemedi. Bu sefer ben yaklaştım ona gülümsedi. Yapıştı dudaklarıma. Bende karşıliķ verdim .

Herkes uyumak için yerlerine geçti.
İremin agzından

Güneşin yüzüme vurmasıyla uyandım. Sonra diğerleride. Herkesde ayrı bir mutluluk vardı. Mert yanıma gelip masum bir öpücük kondurdu. Borada aynı şekilde Şevval e. Gelen araba sesleriyle hepimiz dışarı çıktık. Herkes birbirine bakıp koşmaya başladık. Bızi görmüş olacaklarki bu tarafa doğru bakmaya başladılar. Mert ayrılıp onların dikkatlerini dagıtmamamızı söyledi. İrem beni yanına çekti.
İ-Bız Şevvale yaparız .dedi bir çırpıda. Mert ve Bora ne kadar hayır deselerde İremin keçi inadını sonunda anlayabildiler. İremle onlardan ayrı bir şekilde koşmaya başladık. Onlarda bi süre arkamızdan bakıp yollarına devam ettiler. İrem bana napıcaz dercesine bir bakış attı . Bu sefer bende bilmiyordum. Umutsuzca başımı salladım. Galiba sonumuz gelmişti. Bir araba önümüzü kesti. Bize korkmamamız gerektiğini ve sakince arabalarına binmemizi istediğini söylediler. Hem bizim canımızı alıcaklar hemde bize iyi davranıyolar. Uzaylı dediğimiz gerçekte insan gibiydiler. Yani bizim gibi görünüyorlardı. Tek fark göz renkleriydi. Masmaviydi. Gök mavisi.. Bize yapcakları şey bedenimizden ruhumuzu alıp onlar gibi yalan söylemeyen, aşık olmayan bizim tabirimizle uzaylı yaratacaklardı.
Ş-Hayır binmicez
-Lütfen zorluk çıkartmayın

Zorla bizi alıp arabalarına bindirdiler. İlk defa gerçekten korkuyordum...