İSTİLA

bölüm2

Mert  hiçbir şey söyliyemedi. Sadece göz yaşlarını silebildi. Dayanamıp konuşmaya başladı

-Hayır onu aldılar anlıyomusunuz?
İrem- bak biz bisey demiyoruz.Sadece arkadaşını götürdüklerini görmedin. O yüzden yaşıyo olabilir.

Mert kafasını çevirdi. Eline bir odun parçası alıp onunla oynamaya başladı. Sonra dayanamayıp dışarı cıktı. Bi an Ireme baktım. Merte gercekten üzülmüştü.

- Hadi git.
İrem-nereye? Dedi anlamazlıktan gelerek.

-Gitmek istediğin yere dedi m gülümseyerek.

Kafasını yukarıdan aşagı sallıyarak  ayağa kalktı
Iremin ağzından
Dayanamayıp ayağa kalktım. Taşlardan yürüyerek dışarı çıktım. Mert bi taşın üstünde oturmuş etrafa bakınıyordu. Yanına oturdum. Bısey demesini beklemeden
- özür dilerim dedim ben bile kendime inanamıyorum
M-Sen bişey yapmadın. Doğruyu söyledin. O gün kendimi o kadar inandırmıştım ki Borayı aldıklarına hiç düsünmeden buraya geldim. Ama o belkide oradaydı. Bak Bora benim kardeşim gibiydi. Her şeyi beraber yapardık. Anlatırken sesi titriyodu. Ona şuan gerçekten sarılmak istedim. Ama olmaz yapamamki diye düşünürken birden kafasını omzuma koyduu. Başka zaman olsa kafasını kırardım ama şuan başkaydı. Hiç bisey düşünmeden şuanki hayatımızı  ,uzayıların gelmisini) elimi sırtına koydum.Gülümsedi. Neden bilmiyorum ama bende gülümsedim. Bir süre böyle kaldık. Sonra üşüdügümü anladı sanırım kulübeye tekrar dönelim dedi.

Bende başımla onayladım
Şevvalin ağzından
Sonunda gelebilmişlerdi. İkiside ateşin başına oturdular.
M-Ee sizin hikayeniz nedir?

Iremle birbimize bakıp konuşmaya başladım
Ş- Biz iremle aynı evde kalıyorduk. Zaten kuzeniz. Ailemizi  pek görmüyoduk. Onların şuan hayatta olup olmadıklarını bilmiyoruz. İste istiladan kaçarken burayı bulduk. O gün bu gündür burda yaşıyoruz

Mert şaşırmış gözüküyodu
M-Gerçekten iki kız bu istiladan nasıl kaçtınız?
I-Cogu zaman saklandık. Ama gercekte hiç kolay olmadı.

Biraz daha konuştuk sonra herkez uyumak için yerlerine uzandılar.Sabahın erken saatlerinde duyduğum sesle uyandım. Ahanda geliyolardı.2sn kalp  krizi geçirdikten sonra koşarak iremleri uyandırdım. Hemen uyandılar. Sesler bize iyice yaklaşıyordu. Hemen kulübeden çıkıp koşmaya başladık. Yaklaşık 2 dakika sonra kulübemiz paramparça olmuştu. Bizi görmemeleri için agacın tepesine çıktık. Şuan 2. Kez yıkılmıştım. Kalıcak yerimiz bile kalmamıştı. Kulübeden olabilince uzaklaşmıstık. O gün dışarda yatıcağımız için malzeme bulmaya karar verdik . Herkes farkli bir yere gitti.
Iremin ağzından
Yakıcak biseyler bulmak için ormana doğru yürüdüm. Sesler duymaya başladım. Korkudan şuan ölebilirim. Bana daha yakın bir ses duyunca refkeks olarak arkamı döndüm. Çalılarda bir kıpraşma vardı. Bi anda kedinin koşarak çıkmasıyla çığlık attım. Mert galiba bana yakındı. Bağırdığımı duyunca hemen yanıma geldi.
M-N-nooldu? İyimisin? Birimi vardı burda ? Sana zarar verdimi? Gerçekten korkmuşa benziyordu
I-sakin ol iyyim kedi çıktıda bian.

Bianda beni kollarına aldı. Neden  bilmiyorum ama kendimi huzur dolu hissetdim. Bi süre sonra geri çekildim.
M-birlikte Yakıcak biseyler arıyalım.
İ-gerek  yok ben hallederim
M-Seni burda yalnız bırakmam anladın mı

Tam itiraz edicekken beni susturdu. Sanki ben kendimi koruyamam.
Şevvalin ağzından

Su bulmak için dolaşıyordum. Yere baktığımda birini görmüştüm. Hafif bir çığlık attım. Onlardan sanmıştım. Tam kaçıyorken ayağımı tutmasıyla yere düşmem bir oldu. Irem ve merte beni kurtarmaları için bağırdım.
X-Dur bağırma korkmana gerek yok. Bende insanım.

İçimdeki korku nasıl sevince döndü bilemezsiniz.Sonra Irem ve Mert geldi.
M-B-boraaaa??