Sabah annemin sesiyle uyandım.
"Çağla! kalk, okula geç kalacaksın"
Okula sıçayım diye sayıklarken aklıma eymen geldi ve kalktım. Hazırlanıp evden çıktım.
Okula vardığımda, herkes telaşlı bir şekildeydi. Buğra 'da oradaydı. Yanına gidip; "Buğra reyiz , noluyor burada?"
"şükür gelebildin be küçük. Müdür ve Eymen okula gelirken kaza yapmış. Bugünde okul tatilmiş. Detaylı bilgiyi müdür yardımcısından öğren" diyip yanağımdan bir makas aldı.
İstemsizce gözümden yaş geliyordu. Yukarı çıkıp , müdür yardımcısının odasının önüne geldim. Titreyen ellerimle birlikte kapıya yumruk attım.
"Gir"
"Eymene noldu"
"Kaza geçirmişler. Hastanedeler."
Ağlamaya devam ettim.
"Hastanenin adı ne peki?"
"Güneştek"
Teşekkür ederek odadan çıktım.
Bir taksiye atlayarak hastaneye gittim.
Hastanenin önünde oturan bayana
"Eymen nerede?" diye bağırdım.
"Sakin olun. Hastalar rahatsız olacak"
"Umrumda değil, eymen nerde"
"Yukarda 6. katta"
Hızla 6. kata çıktım.
Eymeni parmaklıklardan görebiliyordum, Heryeri serumdu. Bir köşeye çöktüm ve ağlamaya başladım.
O sırada içerden bir doktor çıkarak "Eymen bey tehlikeyi atlattı, içerde dinleniyor. Yanına gidebilirsiniz" dedi.
İçeri girdim.
