-Baksana , sinirden yüzünden buhar çıkacak neredeyse. Dedi ömer.
Güldüm.
-Neden sinirlensin ki.
-Anlamadın mı hala. Seni kendine aşık ettirmeye çalışıyor. Tüm kızlara karşı böyle.
-Farkettim dedim mırıldanarak.
Okulda o ne rahatlıktı öyle? Her kızı öpüyordu. Hocalarda görüyodu . Bu neyin havasında?
Merakıma yenilerek sordum Ömer'e.
"O müdürün oğlu. Kimse karışamıyor" dedi dalga geçercesine.
Şaşırdım. Oh ne rahat lan. İstediği kıza yavşıyor, hemde "Okul"da. Bu ne saçmalık.
-Eee siz rahatsız olmuyor musunuz?
-Tabi oluyoruz. Göz önünde yiyişiyorlar.
-Söylesene kendisine.
-O müdürün oğluymuş. Kimse birşey yapamazmış. Öyle diyor beyfendi.
-Görür o gününü.
-Bişey yapmaya kalkma sakın, atılırsın.
-Haha. Isterse öldürtsün. Umrumda mı?
Kalkarak onların masasına hızla yürüdüm ve yanlarına geçerek bağırdım.
"Siz ne yapıyorsunuz! Hey millet! Rahatsız oluyorsanız neden söylemiyorsunuz bu öküze! Kızları yiyiyor resmen."
Herkesin ilgi odağı ben olmuştum. Kimseden çıt çıkmıyordu. Eymen şaşkın yeşil gözleriyle bana bakıyordu .
Arkadan ömer gelerek " Çağla doğru söylüyor!" dedi Eymen'e.
Eymen sinirli bakışlarla orayı terk etti.
Yanındaki sürtükte arkasından gitti.
Bölümün Sonu.
