Od tego wiersza od Czytelniczki, zainspirowanej historią #Shylar, wszystko się zaczęło, całe GameArts. Do dzisiaj się wzruszam, gdy go czytam i wiem, że Wam też się podoba. Zachwyćmy się jeszcze raz! 🎼💙💜
głośno, cicho jak fortepian
życie wygrywa melodie
na cztery ręce, splecione dłonie
twój głos jak filcowy młoteczek
uderza w moje struny
kształtując dynamikę dźwięków
zatrzymując czas
to już nie jest tylko gra
to taniec motyli
które pierwszy raz otworzyły swe skrzydła
dwa nieba nad zielonym miastem
głośno cicho, twój fortepian
odnalazł moją melodię
na cztery ręce, splecione dłonie
twoja muzyka sprawia
że znowu chcę zatrzymać chwilę
poddać się dynamice uderzeń twych palców
jak cytra roznosić zapach wyspy mego dzieciństwa
to już nie jest tylko gra
to taniec motyli
które pierwszy raz otworzyły swe skrzydła
jak dwa nieba nad zielonym miastem
Dorsotes47, listopad 2020
CZYTASZ
Game Arts
PoetryWiersze, recenzje (pełne entuzjazmu oczywiście 🤭), zdjęcia, memy oraz rysunki od Sz.P. Czytelników i Fanów. Oraz czasem moje własne, ekhm. I w ogóle wszystko, zainspirowane przez trylogię Game, czyli A Game of Hearts, A Game of Skies oraz nadchodz...
