------
Sun touch's my skin as i step down on my car. I slowly walk in aisle full of white pebbles while I'm holding a bunch of flowers.
Tears flows from my eye when i look at your direction, So calm .
Looking at you right now gives me so much pain, thinking about " how we end up here?".
I bitterly smile as i remembered that Day....
A day to remember...
---------
2 years ago.
Malakas na ulan at hangin ang sumalubong sakin sa pag parito ko sa isang malayong probinsya . At wala akong choice kundi ang magpatila dito sa isang shed na di man lang nilagyan ng kahit isang ilaw ng kapitan ng baranggay na'to.
At anong oras ba dadaan ang sasakyan dito!?
Napatingin ako sa daraanan ng sasakyan, pero kahit na yata bisikleta walang dadaan.
Eh pano nga ba eh umuulan.
Aishhh.
Kahit sarili ko inaaway ko,amp .Epekto ng palaging nag iisa. -_-
Napalingon ako sa kaliwang bahagi ng shed dahil may tila kumakaluskos doon.
M-may multo ba dito?
*tugsssh .plak*
At nagpagulong gulong ang galon na bitbit ng isang lalaki na nadapa dahil sa pagtakbo.
At paano ko nalamang lalaki?
Dahil sa puting oversize tshirt at maong shorts nya. O diba kahit madilim nakita ko .
"Aish.Tanga!" Sabi nito sa sarili nya bago pulutin ang galon.
Pfft.Kahit pala ang mga tao dito inaaway ang sarili.
Dahil sa kadiliman ng paligid ,hindi ko maaninagan ang itsura ng bagong dating.
"Bago ka dito no?" Tanong ng lalaki.
Nagdadalawang isip pa ako kung sasagot ako o hindi. Paano kung rapist pala to. Amp.
"Ahh bago ka nga. Teka, multo ka ba?"
Ano bang klaseng tanong yun. Tss.
"Puting puti kasi suot mo, mul...."
"Nurse ako ok! " sabi ko.
Napa iling na lang ako, ano ba naman klaseng tanong kasi yun.
"Di ka kasi nagsasalita ee. Wala ng dadaang sasakyan dito.mabuti pa maglakad kana." Sabi nito.
"What? Teka gaano ba kalayo ang sitio mapulang buhangin?? " tanong ko ng akmang aalis na sya.
"Ahhh, mga sampung kilometro magmula dito." Nakita ko pa syang ngumiti ,gawa ng mapuputi nyang ngipin ay talagang iisipin mong napaka lawak ng ngiting yun.
Tuluyan na syang umalis dala ang galon nya.
Aish. Sampong kilometro??
Ang layo nun, tapos umuulan pa.
Bakit ba kasi tinanggap ko pa tong trabahong to eh.
Okay, ganito yan,
Isa akong registered nurse from manila.
Gusto ko sana sa private hospital magtrabaho ,pero ang sabi ng tita kong doctor. "To make your experience better , why don't you try working in rural's. Mas maraming nangangailangang ng medical assistance doon . I can refer you to my friend from Island of memories."
"Island of memories??what the heck is that island??" Tanong ko sa tita ko .
"Well it was Isla ala-ala talaga pamangkin. ".
And the rest is history.
Paunti-unti ng tumitila ang ulan.
Sisimulan ko na sanang maglakad ng may sumigaw sa di kalayuan.
