Uyandım, yani öyle düşünüyorum. Bulunduğum odaya zifiri bir karanlık hakim olmuş. Ve ben karanlıktan çok korkarım. Biraz etrafa bakındım. Cidden hiç bi yerden ışık falan gelmiyor cam bile yok. Nasıl bir piskopatın eline düştüysem artık. Tanrı sonumu hayır etsin. Amen.
Üstünde bulunduğum bir yatak olmalıydı. Yumuşacık kocaman bir yatak. Olduğum yerde doğruldum. Sırtımı yatağın başlığına dayadım. Bacaklarımı kendime doğru çekerken bir şey fark ettim, bileğimde sert ve soğuk bişi vardı. Yavaşça elimi ayak bileğime götürdüm ve bunun bir zincir olduğunu anladım.
Şimdi içimde daha büyük bir korku vardı. Uyandığımda içimde bi öküz oturuyordu fakat şuan bir fil vardı. Bu kötü çok kötü...
Beklemekten başka yapacak birşeyim yok. Elbet biri gelecek. Yani boşu boşuna kaçırılmadım ya ?
__________
Tahminen 1 saatdir böyle bekliyordum. Kimse gelmemişti. Galiba beni burda unuttular. Unuturlar tabi mal kaçırılan insanlar bağırır çağırır. Bi tepki verir. Oturmuşsun biri gelsin diye bekliyorsun. Hadi artık bi tepki verde biri gelsin.
Haklısın iç ses.
İlk önce derin bir nefes aldım. Hazırlandım. Her şeye hazırlıklı olmam gerekirdi. Yani. Bağır artık.
Hiç düşünmeden bağırı verdim. "Laan. Çıkarın beni burdan." Lan nedir yaa -,-
Keşke bağırmasaydım. Ya kaslı, her yeri dövmeli, yüzü dikişli bi adam gelirse. Ya onu çok kızdırdıysam. Aklıma sıçayım. Aklıma sıçayım. Aklıma sıçayım. Aklıma sıç---
Kocaman bir gıcırtıyla açılan kapı 'aklıma sıçmama engel oldu'. Hemen gözlerimi kapıya çevirdim. Yuh lan hala ışık yok. Cidden bittim ben. Kapı aynı sesle geri kapanırken olduğum yere iyice pısmıştım.
Uzun aradan sonra özür dilerim telefonum elimden alındı okul dersler yüzünden -_-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Karanlık Arkadaşım"
Fanfic-Yok öyle; umutları yitirip karanlıklara savrulmak. dedi. Sıcak nefesi anlıma çarparken. +Senin için kolaydı tabi herşey. Emir ver ve olmasını bekle. dedim. Hala köprücük kemiklerini inceliyordum. Tabessüm ettiğini anlayabiliyordum. *beyinyiyenzombi...
