Tekrar ögrenmislerdi. Bigun okula geldiler. Okulun onunde beyza-annesi-babasi konusuyorlardi. Tam yanlarindan gecip iceri girdim. Anlamistim biseylerin ters gittigini. O ders film izliyorduk. Komedi filmiydi, moralim duzgundu. Dersin bitimine 8 dakika kala b'den ramazan mesaj atti :
- Senin kız agliyo knk kantinde.
+ yalan soyluyosan varya
- valla aglio knk
+ tamam gelcem birazdan.
O 5 dakika gecmek bilmedi birturlu. Moral 0'a indi. Sonra zil caldi ve ben kosa kosa kantine indim. Orda oturuyordu kosede kubrayla. Cektim bir sandalye oturdum karsisina. Noldugunu sordum. Gözleri aglamaktan kizarmisti. Kıyamam, dayanamam ben onun aglamasina. Neyse kendini biraz toparladiktan sonra anlatmaya basladi :
- Annem bana telefonumu alacagini, netin yasaklanacagini, basimin kapanmasi gerektigini ve yurttan alinacagimi soyledi.
Mahvetmistim hayatini galiba. Busbutun sicmistim. O an kendimi yumruklayasim geldi. Birden bi sessizlik oldu. Ne diyecegimi bilemedim. Aklimda cumleler ucusuyordu. Ayrilalim demelimiydim? Hayir olmaz demicem. Ama hayatini mahvettim. Bencil olmamaliyim. Zil caldi dusunurken. Takma kafana konuscaz dedim ve gittim. Ciddi ciddi bogazim dugumlenmisti. Ne diyecegimi bilemedim. O gun yine moralim bok bok gezdim. Herkes soruyor. Noldu, neden oyleydiniz kantine, ayrildinizmi? Sorular ucusuyor. Sonra okul cikisi yurduna savusturmaya gittim. Konustuk biraz. Ayrilik kelimesi gecmedi. İste onun icin de sevdim onu. Okadar seye ragmen okadar basit ayrilmamisti.
Sonra zaman gecti, gecti ve biraz daha gecti. Biz duzelir gibi olduk tekrar. Ve o ailesine tekrar yalan soylemek zorunda kaldi. Benim yuzumden ailesiyle arasi bok gibiydi. Cok sevdigi ve ona cok guvenen babasiyla arasindaki bag zedelenmisti. Kimin yuzunden? Benim yuzumden. Ama ayrilmak istemiyordum. Fedakarlik yapmam gerekirdi ama yapamadim. Korktum belki de onsuzluktan. Gunde 5 dakika sesini duysam, yuzunu gorsem bile yetiyordu o bana.
