Okulun ikinci haftasındayız. 16 yasinda daha hazırlık sınıfına gitmenin verdiği sıkıntıyla okula ısınmaya calisiyorum. Tenefus donusu o gunlerdeki en yakin arkadasim kursatla merdivenlerden ciktik ve koridorda yuruyoruz. Kursat bir kiza nasilsin beyza dedi. Oda gülumseyerek "iyi sen" diye normal bir cevap verdi. ama nasil bir ses tonu, nasil bir guzellik, masumluk. Hayatimda ilk kez vurulmustum galiba. Sinifa girdik. Ben kursata yapistim. adini falan sordum tabi. Oda anlatti duzgun kizdir kardesim gibidir dershanede sira arkadasimdi diyerek. O an aklima girdi ve bir daha da cikmadi. Gunler geciyor ama aklimdan o gulumsemesi cikmiyor. Turkere ve bizim ibo'ya anlattim onu. onlarda tabi arkadas gazı verdi ve ben kendimi birden okulun arkasinda salincakta onunla konusurken buldum. o gelişi de unutmam mumkun degil tabi. oturdu karsima ve ben konusmaya basladim : Ehhmm, nasil baslicagimi da bilmiyorum ama bana seni ilk gordugum andan beri biseyler oldu. ehhm anlatamiyorum da.
Beyza : utanma ya konuş.
Ben : yani, ehhm hayatimda ilk kez boyle oluyorum. Sende istersen tabi,..(gülümseme)
Beyza: Ozaman bana biraz dusunme suresi ver. Haber ederim ben.
Ve konusma boyle sona erdi. Araya tatil girdi. Bayram tatiliydi galiba tam hatirlamiyorum. Carsamba gunu basladi bekleyisim. Ama ucuyorum yani resmen. Tatli bir heyecan var. Bekle bekle dayanamadim ben tabi. Pazar aksami mesaj attim. "Bizim ekip sana yenge demek istiyormus" yazili bir resimdi. Ve bana "tmm dsnlr ozmn" yazdi. Bu cevap hernekadar kuru ve odun bi cevap olsada hayatimdaki en mutlu animi yasamama sebep olan 3 kelimeydi. Ruya gibi gececek olan 2,5'lik surede baslamisti. "4 ekim". İlk göz ağrım olacak kisinin hayatima giris tarihi. Her sey guzel gidiyordu. Hergun okulda konusuyorduk. Karsi siniftaydi zaten o. Ona guven vermeye calistim. Verdim de. Bana guvendiginden en ufak bi suphem yoktu. Neyse birgun kaldigi yurdun onune gittik Turker ve Fatihle. Gitmeseymisiz keske. Sonun baslangiciydi. Bilemedim. Biz oralarda oyalanirken birden cikti beyaz yelegiyle. Ben tabi cok mutlu oldum. Turker ve fatihe gidin isareti yapti. Ben anlamadim tabi mal gerizekali kafamla yanina gittim. Beraber yuruduk. Yurt hocalarinin okadar sıkı oldugunu bilmiyordum. Yurt hocası gormus iste sormus digerlerine yanindaki kim diye. Arkadasi demisler. İnanan olmamis tabiki ve sonuc olarak melegimin cok ustune gitmisler. Neyse gecti ustunden birkac gun. Okulun arkasinda konusuyoruz. Utangac utangac tabiki :) birden okulun disinda sigara icen bi hoca bagirdi. Beyza gitti orda tabiki okulun onune ama kodumun serefsizi gidip mudure de sikayet etmisti. Sonra dersteyken mudur girdi ve bana okul cikisi konusmamiz gerektigini soyledi. anlamistim tabiki. Bende gittim yanina. Allah var adam anlayışlı birisiydi. "Ozgur bir ulkede yasiyoruz ama yanlis anlasiliyorsunuz, fazla dikkat cekmeyin yoksa bidahakine farkli seyler yapmak zorunda kalirim" dedi. Hakliydi da aslinda. O gunden sonra okulun onunde konusmaya basladik. Sorunsuz gibiydik. Yine bikac gun sonra bi pazar aksami evdeyken ona mesaj attim. Ve cevap olarak "ayrilalim" kelimesi geldi. O anda yasadigim şoku baska biseyde yasamadim galiba. Cevap veremedim bikac dakika. Sonra kendime gelince aradim. Telefonu kapaliydi. O gece nasil gecti bilmiyorum. Ertesi gun okulda onu gorunce: "beyza bi konusmamiz lazim" dedim. Hicbisey soylemeden yanimdan gecti. Bir şok daha tabi. Butun gun moralim bok gibiydi. O gun son saat bostu. Onlarin da beden dersi vardi. Ne yapacagimi bilmiyorum tabi. Bakkala giderken turker dediki. Benim arkadasi arayim onun yanindadir dedi. Onun da adi beyza bu arada. Herneyse turker aradi ve benim beyzamla konusmak istedigimi soyledi. Kabul etmisti ve bekliyordu beni. Gittik turkerle. Sonra konusmaya basladik. Sebebini sordum. Yok dedi. Hafif gulumseyerek. O gulumsemeyi anlamadim o anda ama cok yakisiyordu. Biraz ustune gidince onceki aksam attigim mesaji babasinin gordugunu soyledi. Ayrilma sebebi buydu. Yeterli de bir sebepti aslinda. Ama ben ayrilmak istemiyordum. Seviyordum cunku. Ona kafa dinlemesi icin "ara verelim" dedim. Kabul etti Allah'tan ve ayrilmadik. Hergun karsimdaydi ve konusmuyorduk. Zordu, cok zordu. Ama yavas da olsa 2 hafta gecmisti. Mesaj attim yine bir pazar aksami. Ozledim, 2 hafta yetmezmi konussak artik dedim. Oda yeter yarin konusuruz gibi bir cevap verdi. Ve sonra hersey normale dondu. Uzun bir sure. Uzun dedigim de 2 ay. 2,5 aylik bir iliskide uzun sayilir galiba. Babasina da ayrildik diye yalan soylemek zorunda kalmisti. Sonra nerden ogrendi bilmiyorum ama babasi tekrar anladi devam ettigimizi.
