Donmuş bir halde elimdeyse kanlı Bade'nin t-shirt'ü.Evet tek hatırladığım şeyler bunlar ve daha sonra etrafın kararıp gözlerimin kapanışı.Gözlerimi açtığımda koluma bağlı olan serumu farkettim be ağlamıyordum neden bilmiyorum ama göz yaşlarımın kuruduğunu hissediyorum çünkü ağlayamıyorum.Ne,bi saniye Bade ah kahretsin nasıl unuttum ya benim onu öldürdüğümü düşündülerse acaba kaç saat sonra bulundum,Bade'yi buldular mı?Burası normal bi hastane odası bile değil galiba yoğun bakımdayım daha önce yoğun bakıma bile girmedim nerden bilecektim ki.B-burası filmlerde gördüğüm karakoldaki hastalar için olan yer.Lütfen öyle olmasın çünkü polislere karşı küçüklüğümden beri fobim var.
-Uyandı gelebilirsiniz, sesini duyduğum gibi başımı çevirdim başımda duran bi hemşireydi bunu söyleyen umarım ailemi çağırıyordur diye düşünemeden içeri dalan 2 polis...
Alnımdan soğuk terler geldiğini hissediyordum.Bana dik dik bakarak yaklaşıyorlardı.
-Günaydın küçük hanım ya da küçük ama planları büyük katil hanım mı demeliydim,diyordu alaycı bi tavırla
-Neyden bahsediyorsunuz saçmalamaya kesin!,dediğimi hatırlıyorum o an ise gözümün karardığını,ben ayağa bile kalkamazken en büyük fobim karşıma geçmiş bana katil muamelesi yapıyor.Sonrasında tekrar ağlamaya başladığımı hatırlıyorum ama normal bir ağlama değil sadece kendimi zorladığım için ağlıyor gibiydim.Döndüğümde hemşirenin polise birşeyler söylediğini farkettim.Polis bana ters bir bakış atarak odandan çıktı.Neden karakoldayım , benim katil olduğumu mu düşünüyorlar.Hemşireye soran gözlerle bakmamla birlikte bana
-Endişelenmene gerek yok sana olanları bana anlatılanlar kadarıyla anlatacağım,senin elinde kanlı bi t-shirt ile buraya getirildin t-shirt'ü incelemeye aldılar galiba oraya gittiğinizde 6 kişiydiniz anladığım kadarıyla kalan 4 kişi haber verdi bizede kişinin cesedi bulunamadı 1 saattir baygınsın.Ateş isimli bir delikanlı vardı önce onu sorguya aldılar dışarıya ağlayarak çıktı.Ve arkadaşlarına ona katil muamelesi yaptıklarından bahsediyordu her ne zaman istersen odaya gelecekler.İstersen onlarla konuş,dedi.Demek ki benim değil herkesin katil olduğunu düşünüyordu.Hepimizin eli Bade'ye değmişti.Hepimiz katiliz anlaşılan...
-Lütfen onların burada olmasına ihtiyacım var,dedim ve hemşire kapıdan hızlı adımlarla çıktı.Kapı aralandı ve bir aşiret havası ile giren Duman,Berk ve Kumsalı gördüm.
-İyi mısın kendisi küçük planları büyük katil, dedi ve gülmeye başladı Berk bu durumda bile gülmesi beni şaşırtmıştı.
-Durumdan haberin var mı saçlamayı kes!diye bağırdığımı hatırlıyorum dolu gözlerle.Evet gözlerim dolmuştu ama ağlayamıyordum.
-Oraya gittiğimizde elinde Bade'nin t-shirt'ü yüzüne bulaşmış kan ile karşılaştık.Ne yapacağımızı bilemedik seni uyandırmaya çalıştık ama bayıldığın belliydi,önce polisi sonra ambulansı aradık. Bize ne olduğunu sordular herşeyi doğrusuyla anlattık oraya doğum gününü kutlamak için gittiğimizi ve devamını...Neler olduğunu bilen tek kişi sensin ne olduğunu anlatır mısın,dedi Duman yüzünde sinirli ama buruk bi ifadeyle.Evet oraya doğum günüm için gitmişiz ama bir cesetle dönmüşlerdi,doğum günüm evet doğum günüm eğer okumayı biliyorsan doğum günüm şunu bilki:
SENDEN NEFRET EDIYORUM.Bade'nin bana söylediklerini kaçışını t-shirtünü buluşum herşeyi en ince ayrıntısıyla anlattım.Ne bi saniye Ateş burada değildi.
-Ateş nerede?dedim donuk bi sesle
-Ilk o sorguya girdi çıktığında ağlıyordu ama sinirden ağladığı belliydi,çocuğa bildiğin katil sensin inkar etme demişler.Berkin senle dalga geçtiği gibi,dedi Duman.
-Birazdan seni sorguya alacaklar sakın yalan söyleme tek tek en ince ayrıntısına kadar anlat bize anlattığın gibi ve senin katil olduğunu söyleyeceklerine eminim sogukkanlılığını koru...
Yaklaşık yarım saat sonra odadan çıkardılar bu arada karakoldaki hastanede değilmişim gayet normal bir hastaneymiş.5 dakika sonra karakolun önündeydik.Evet tahmin ettiğim gibi ilk olarak beni sorguya aldılar 2 polis karşımdaydı
-Selam kendisi küçük planları büyük katil hanım anlat bakalım olayı,dedi.Evet ondan nefret ediyordum tek anladığım onun bir piç olduğuydu.Aynen öyleydi.
-Merhaba daha olayın cinayet olduğunu bile bilmeden beni suçlayan polis,işte bu tanımın acemi olanından,dedim.Ne bu cümle benden mi çıktı hastanede bağıran ben adamı dibe batırıyordum.
-Kahretsin abi neden bunu düşünmedik,dedi yanındaki polis.
-Bunu sadece fikrimden daha doğrusu gerçekten vazgeçirmek için söylediğini biliyorum küçük hanım,dedi.Yanındaki polis anladığım kadarıyla acemiydi konuşan ise söylediğim gibi piç...
Aniden anlatmaya başladım her ayrıntısıyla dolu gözlerimle.Evet gözlerim doluydu ama ağlamıyordum.Hayvan gibi ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum.Doğruyu söyleyip söylememek konusunda ne yapacağımı bilmiyorum kararsız olduğum için değil hissedemediğim için bunu düşünüyorum.Aslında hislerimi tamamen kaybetmediğimin farkındayım çünkü hissettiğim birşey var.
HİSSİZLEŞTİĞİMİ HİSSEDİYORDUM.
Düştüğüm boşluk benden herşeyimi alıyordu sanki yavaş yavaş önce babam sonra Bade Sonra hislerim galiba bu boşluğun adı 21 Aralık, Doğum Günüm...
Sıra kimdeydi ya da neydeydi.
Sonrasında hiçbirşey söylemeden beni odadan çıkardıklarını ve çıkarken adını bilmediğim piç dediğim polis teşekkür eden gözlerle bana bakıyordu.Neden az önce piç olan adam bi anda yumuşadı ki anlamış değilim ya da gözlerinin ne demeye çalıştığını anlayamıyorum.
Çünkü hiçbirşey hissetmiyorum.
