Ghost Girlfriend

CHAPTER ONE

"Bro nuod daw tayo ng sine kasama mga girls!" sabay akbay ni Andrew kay Bryce.
Naglalakad sila palabas ng gate.
"Anong papanuorin natin dun?" Bagot na tanong ni Bryce bago humithit sa sigarilyo niya.
"Horror daw e."
"Tangina kayo nalang" agad natanggi niya.
"Shit man i forgot! You're afraid of ghosts!" Kasunod non ang malakas na pagtawa ni Andrew.
"I'm not afraid of ghosts, I'm just irritated by their looks darn don't laugh!!" Galit niyang bulalas at natigil naman agad sa pagtawa si Andrew.
"Chill dude...we're not going to force you, Isang magandang pagkakataon ang masolo ang mga girls dahil wala ka." Napatawa narin habang nagsasalita si Adrian.
"Psh" tanging nasabi ni Bryce bago maglakad palayo sa kanila.
Kahit hindi niya aminin ay takot talaga sya sa mga multo.
Sino ba naman ang hindi
Naupo sya sa ilalim ng isang malaking puno sa isang park na malapit sa school nila at doon ay tahimik lang na naninigarilyo. Mas pipiliin niyang tumambay dito kaysa sumama sa barkada niya.
*cough!
*cough!
Napalingon sya sa paligid, alam niyang mag-isa lang siya doon pero may narinig syang umubo.
"Arrgh! ciggarittes!" Boses ng isang babae.
Napatayo sya at nagulat nang makita niya ang isang babae sa likod ng puno.
"Who are you? Are you following me?" Salubong ang mga kilay na tanong niya sa babae.
Sanay na siyang sinusundan ng mga stalker girls sa school pero nakapagtataka lang ngayun.
Wala namang katao-tao rito kanina ng pumunta siya.

Manghang napatitig sa kanya ang dalaga. Bilugan ang mga mata nito, mahaba ang itim na buhok, maputi ang balat katamtaman lang ang tangkad at maganda ito ayon sa isip ng binata.
Nakasuot pa ito ng isang pamilyar na uniporme.
"Y...you....can....you can see me?" Nakaturo pa sa sarili niya ang dalaga.
"Tss." Tanging nasabi lang ni Bryce at umupo ulit.
Iniisip niyang pinagti-tripan lang sya ng babae.
At wala siyang oras para dun kahit pa cute ito.
Nagulat ulit sya nang bigla sya nitong sunggaban at sundutin ang noo niya.
"Hey!" naiiritang sambit niya tsaka tinabig ang kamay nito.
"O gosh! Nahahawakan mo rin ako!" Tuwang tuwa na sambit ng dalaga.
"Miss, I'm telling you I should'nt be the one your'e messing with!"
"Is this real?!" Sa halip ay wika ng babae saka sinundot naman ang ilong niya.
"Fuck! What're you doing?!"
"Ay,  sorry di lang talaga ako makapaniwala." The girl is soft spoken.
"You're crazy." Saka humithit sa sigarilyo niya.
Naupo sa tabi niya ang babae.
"Bakit ka ba mura ng mura, at bakit ka naninigarilyo?"
Hindi niya lang pinansin ang dalaga.
"Pansin ko nga...masungit ka. Takot ka ba sa multo?"
Kunot-noong napatitig sa kanya si Bryce.
Halatang iritado na siya.
Wala siyang ideya kung bakit bigla nalang lumapit sa kanya ang babaeng ito.
She's annoying him.
"Kasi multo ako." Kaswal lang at nakangiting wika ng dalaga.
Gulat na napatayo sa kinauupuan si Bryce.

"What the fuck?!" He exclaimed.
"Uhm...takot ka ba?..sorry.." Napatayo narin ang dalaga.
Nabigla si Bryce sa sinabi ng babae pero hindi niya alam kung papaniwalaan niya ito.
Maganda at napakainosente ng dalaga para isipin niyang isa itong nakakatakot at may nakakairitang pagmumukha na multo.
Kinalma niya muna ang sarili at nagdesisyong huwag nalang pansinin ang babae dahil mahirap paniwalaan ang sinasabi nito.
Talagang mahirap.
"So...sorry talaga kuya wag ka sanang matakot sakin."
Bryce just turned his back from the girl and walked away without a word.
Siguro gino-good time lang siya nito.
"Kuya sandali!" Nahinto sa paglalakad si Bryce nang biglang hawakan ng dalaga ang kamay niya.
Damn, her hands are so cold!
Sa isip ng binata, at pakiramdam niya ay nagsitayuan lahat ng mga balahibo nya kasabay pa nito ang pag ihip ng hangin.
"What do you want?" Kalmado niyang tanong rito pero sa kaloob-looban niya ay pinipilit niyang pakalmahin ang sarili.
Iritadong-iritado na talaga siya.
Nagpipigil lang.
"Uhm...can I...c-can..."
"What?" Iritado niyang tanong rito.
Somehow the innocent face of the girl makes him calm down, and he must admit it to himself that she's extremely cute. But the ambiance is weird and a little bit creepy for him.
"Pwede....bang...uhm..can.."
"Can you what?!" Napakagat labi ang dalaga, dahil sa naramdamang takot nang sigawan sya ng lalake.
"I want to be by your side all the time because your'e the only person i can talk with." Mabilis nitong sagot.
Manghang napatitig sa dalaga si Bryce. Punong-puno ng kalungkutan ang mga mata nito.
.
"What? No."
.
"Please naman po kuya... Hindi naman kita guguluhin..." Pagmamakaawa nito.
"If...If you're really a ghost then prove it to me now." Hindi alam ni Bryce kung bakit ganun ang sinabi niya. Kung multo nga ang babae, baka magbago ang pananaw niya sa mga ghost o kaluluwa na sa halip na nakakatakot ang mga mukha ay hindi naman pala.
The girl just smiled so sweetly at him before grabbing his arms.
"W-what are you going to do?" Takang tanong ni Bryce habang hinihila sya ng dalaga.
"Tawagin mo si kuya sabihin mo tinatawag ko sya." Sabay turo ng dalaga sa isang studyante na dumadaan lang.
"Seriously?."
"Bilis na! Para mapatunayan ko nga sayo na ghost talaga ako." Sabay tulak sa kanya ng babae.
Wala nang nagawa si Bryce dahil nakalapit na sya sa lalake.
"Hey, that crazy girl over there wants to talk to you."
Shit that was embarassing for him.
Hindi niya ugaling makipag usap sa mga taong hindi niya close.
Kunot noong nilingon ng lalake ang direksyong tinuro ni Bryce.
Nasa di kalayuan sa likod niya ang dalaga nakangiti ito habang kumakaway-kaway.
"Uh...there's no one in there." Wika ng lalake.
"No one are you sure?! Look at her! That girl over there she's waving at you!" Sabay turo niya ulit sa dalaga pero parang wala talagang makita ang lalake.
"Your'e sick dude..." Tatawa-tawang wika ng lalake bago ito maglakad palayo.
Naiwan naman syang tulala.
Holyshit she's really a ghost!

"Oh ano, naniniwala kan-"
"Stop right there, stay away from me,  don't talk to me, don't touch me just fvcking stay away from me!!"
Nabigla ang dalaga sa sinabi ni Bryce, takot na takot itong lumapit sya rito. Naiintindihan naman niya dahil lahat naman ay takot sa multo pero sobra syang nalulungkot dahil ang kaisa-isang taong pwede niyang hawakan at makausap ay takot rin sa kanya.
"Jeeeezz! This is just a dream,  darn!  i need to wake up!" Wika nito habang sinasampal pa ang sarili.
"Hindi ka nananaginip totoo-"
"I said don't talk to me! Dammit!"
At mabilis itong naglakad palayo sa kanya.
Pinagsisisihan na ni Bryce na hindi sya sumama sa mga barkada niya, hindi sana sya nababaliw ngayun.
Dumiretso siyang naglakad pabalik sa campus nila. Baka doon ay mahismasan sya dahil sa dami ng tao.
"Uy kuya! Teka naman!" Nagulat sya nang may biglang kumalabit sa kanya.
Sumusunod parin sa kanya ang ligaw na multo.
"There's no ghost." Mariin niyang wika at nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad.
"Hindiii! May naririnig ka! Naririnig mo ako diba?!!"
"Shut up!"
"Sorry na kuya wag kana magalit di naman kita guguluhin, susundan lang kita para may makausap ako!"
"Ginugulo mo na ako!"
"Kuya naman!"
"Yung mga multong kagaya mo ang kausapin mo!"
"Bakit ba ang haba ng legs mo?! Ang bilis mong maglakad!"
"Wag mo akong sundan!"
Nabaling ang atensyon ni Bryce sa isang grupo ng mga kababaihan, nagtatawanan ito habang nakatingin sa kanya.
"Diba si Bryce yun? Baliw na ata nagsasalita mag-isa."
"Kuyaaaa!!!"
"SHUT UP!!"
dahil sa lakas ng boses niya ay napatingin sa kanya lahat ng mga estudyante sa hallway.
Fvck paniguradong iniisip na ng mga to na nababaliw na sya.

Lintik na multo 'to ginugulo utak ko!

"Pwede bang-" hindi natuloy ni Bryce ang sasabihin niya nang biglang mawala sa harap niya ang multo.
Nakapagtataka man pero sa wakas ay makakahinga narin sya ng maluwag dahil wala na ito.
Problema naman niya ngayun ang iisipin ng maraming tao dahil nahuli lang naman syang nagsasalita mag-isa.