Η Ιστορία Μου

#1

23/11/2020 11:37

Βράδυ πια. Βάζω λίγη βότκα σε ένα ποτήρι με σόδα. Ακούω Solmeister - Σεληνη. Τραγούδια πόνου έχει σήμερα το ρεπερτόριο. Μάλιστα, σκέφτομαι, ώρα κατάλληλη να αρχίσω να αναπολώ τα λάθη μου. 20 λεπτά πριν τη νέα μέρα. 20 λεπτά ακόμα με τραγούδια λουσμενα στο παράπονο, στην απογοήτευση και στα απωθημένα. Το τραγούδι τελειώνει ακούγοντας τον Σολ να λέει με φωνή μετανοίας και λύπης "θα μου λείψεις Σελήνη, καλό ταξίδι." Επόμενο τραγούδι που μπαίνει είναι Το Βράδυ Εκείνο Έβρεχε Κρύσταλλα. Όπως καταλάβατε, βαρύ το ρεπερτόριο για σήμερα. Με το που μπήκε το ρεφρέν αναμνήσεις ξυπνούν ενός χωρισμού μονοπλευρου. Όχι γιατί δεν τον αγάπησα, αλλά εγώ δεν σταμάτησα ποτέ να τον αγαπάω. "Κι άμα απόψε πέθαινα θα θελα να 'μουν μαζί σου". Στίχοι γεμάτοι μεγαλείο και πάθος. Μόνο ταύτιση μπορώ να νιώσω με αυτό το αριστούργημα. Κατάθλιψη γεμίζω απότομα, πίνω μια γουλιά απ' την βότκα μου... Ξεχιλισμενο το ποτήρι από τα λάθη μου, την λύπη μου, την κατάθλιψη μου. Τα προβλήματα θέλουν συνήθως τέτοια ώρα να με κάνουν να παραληρω. 11:55 τώρα πια. Στο ποτήρι μου υπάρχει ακόμη λίγη από τη φλωρικη βότκα μου. 4 λεπτά ακόμη... Μπορώ να γράψω μέχρι να πάει ακριβώς. Μετά η κατάθλιψη με γεμίζει. Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Τελικά ερωτεύομαι την ιδέα να πιω μονορούφι από ότι έμεινε από την φλωριά μου.