bloody trail | Pamiętniki wampirów

Rozdział 3

  Damon od rana dziwnie się zachowywał, ale Lily nie zamierzała dopytywać o zmienne humorki wampira. Zamiast tego, razem ze Stefanem zaprowadziła wiedźmy Bennett do jaskini, w której bracia ukryli ostatnią trumnę.

  Nie lubiła nowej wersji młodszego z braci Salvatore. Wolała chłopaka, w którym zakochała się Katerina w 1864 roku. Albo "dobrego wampira", o którym tyle słyszała od Lexi.

  Lilian dobrze znała Alexię Branson, choć nie nazwałaby jej przyjaciółką. Poznały się przez przypadek, gdy obie pomagały rannym podczas I wojny światowej. Wtedy okazało się, że mają wspólnych przyjaciół, nie tylko Salvatore'ów, ale też i Rose. Lexi stała się wówczas osobą, która informowała Lily o życiu Stefana i Damona.

  - Naprawdę chcesz to zrobić? - dziewczyna upewniła się, gdy zatrzymała ich magiczna bariera. - Klaus będzie na ciebie wściekły... I na mnie też, jeśli się o tym dowie.

  - Nie dowie się - rzekł Stefan, posyłając dziewczynie uśmiech.

  Ten szybko znikł z jego twarzy, gdyż usłyszał zbliżające się kroki Eleny.

  Rudowłosa szybko została sama. Intuicja wampirzycy krzyczała, by uciekać jak najdalej od tej przeklętej groty, jednak pozostała na miejscu. Bo w końcu obietnic należy dotrzymywać, a ona przyrzekła, że odnajdzie broń przeciwko Klausowi.

  Bez względu na cenę.

***

  Kiedy rozległ się dzwonek do drzwi , Elijah spojrzał zdziwiony na swego brata, lecz ten jedynie wzruszył ramionami. Nie spodziewali się żadnych gości, prócz obecnych w pomieszczeniu braci Salvatore.

  Kiedy Pierwotny otworzył drzwi, ujrzał przed sobą piękną blondynkę o niebiesko-zielonych oczach, wyglądającą na dwadzieścia lat. Dziewczyna miała na sobie błyszczącą niebieską sukienkę zakrywającą uda oraz granatowe szpilki. I choć mężczyzna widział w życiu wiele niezwykłych kobiet, jedno jej spojrzenie sprawiło, że zamarł.

  - Najpierw mógłbyś zaprosić damę do środka, a później do łóżka, Elijah - słysząc docinek Damona, nastolatka przeszła przez próg, nie czekając dłużej na pozwolenie.

  Choć żaden z wampirów tego nie przyznał, aura przybyłej przyciągała ich niczym magnes. Dopiero Klaus otrząsnął się z dziwnego uroku, podając blondynce rękę.

  - Celine Countierre, dla przyjaciół Celia - przedstawiła się, po czym zerknęła na Damona z tajemniczym uśmiechem. - Phasmatos motus arrovox.

  W jednej chwili wampir znalazł się u jej stóp.

  - Ty na pewno nie będziesz moim przyjacielem - dodała.