8.Bölüm - Seninki

69 3 1
                                    

"Derin." diye bir ses yankılandı uykumun içinde.Garip bir 'hı' sesi çıkartırken üstümdeki battaniyeyi çekip beni dürtmeye başlayınca bu kişinin Berna olduğunu rahatlıkla anlamıştım.Gözlerim kapalıyken Bernaya bağırıyordum.

"Ya uyuyacağım bıraksana." dedim yastığıma sıkı sıkı sarılırken.Berna başımın altından ve kollarımın arasından yastığı çekince gözlerim öfkeyle açılmıştı.

"Berna ne yaptığını sanıyorsun."diye cırladım.Yüz ifadesini hiç bozmayıp bana dik dik baktı.

"Dün gece ne oldu?"dedi benim sorumu es geçerek ani kalkışımla başıma giren sancıyı azaltmak için başımı ovalıyordum.

"Ne olmuş?"dedim sorusuna soruyla cevap vererek.Gözleri alev alırken kollarını göğsünün altında birleştirmiş ayağıyla kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Niye sinirlisin?" derken kendimi odamda değil de salonda siyahlar içinde olduğumu fark ettim.

"Bunları sen mi giydirdin bana ayrıca burada niye uyuyorum?"diye soruları peşi ardına sorarken Berna sert bir kahkaha attı.

Sehpanın üstündeki aynayı yüzüme doğru tutarken ne yaptığını başta kestirememiştim.Göz makyajım akmış gözlerimin altı simsiyahtı ve normalde kullanmadığım kırmızı rujum dudak çevrelerimi süslüyordu.

Tipim korkunçtu ve gerçekten dün gece ne olduğunu hatırlamıyordum.

"Bu ne?"diye ayna da kendi kendime bağırınca Berna aynayı sehpanın üzerine bıraktı ve karşımdaki koltuğa yerleşti.

"Anlat." emir verici ses tonu neyi anlatmamı algılarken ben sehpanın üzerindeki aynaya ulaşmaya çalışıyordum.

"Neyi?"dedim gülerek aynayı alıp korkunç yüzüme tiksinerek baktım.

"Dün gece Girayla ne bok yediğini?" sabrının taştığını fark ettirmek istercesine konuştu.Giray ismini oldukça sert bir şekilde vurgulamıştı.

"Dün gece girayla mıydım?"dedim şaşkın şaşkın Bernaya bakarken.Seslice oflayıp elini saçının arasına daldırdı.

"Ne oflayıp duruyorsun Berna hiçbir şey hatırlamıyorum."dedim bağırarak ayağa kalkıp odama doğru gitmeye başladım.

Berna en yakınımdı ama bazen gerçekten beni kanser edecek kadar sinir ediyordu.Kendimi yatağıma attıktan sonra gözlerimi sıkıca yumdum.

Dün yaşadıklarımı yarım yamalak hatırlıyordum.Hepsi farklı bir kesitti.Arabadaydım.Girayın kollarında.Dans ettiğim pist ve dans ederken birden havaya doğru havalanmam.

Düşündükçe daha çok başıma giren sancıya daha fazla dayanamayıp banyoya ilerledim.Bir anda karşıma çıkan aynayla ve aynadaki yansımama çığlık attım.

Sonra aynadakinin ben olduğu aklıma gelince kahkaha atmaya başladım.Makyajımı temizleyip güzel bir duş aldıktan sonra okul formalarımı giydim.

Saçlarımı kuruturken ben sütyenimle beraber ayakta dikiliyordum.Kapı açılıp Giray'ı karşımda görünce çığlığı bastım.Yatağımın üstündeki yastığı suratına fırlatırken yüzünde piç gülümseme daha da genişlemişti.

"Kapı diye bir şey var dimi hayvan."diye cırladım.O kahkaha atarken utancımdan kırmızının tüm tonlarını deniyordum.Yatağın diğer ucundaki formayı gözüme kestirdiğimde Giray benden önce davranıp formayı eline alıp arkasına sakladı.

"Ver onu bana." diye cırlarken bir eliyle de üstüne tırmanmaya çalışan beni itiyordu.Geri çekilip üstüne atlarken beni belimden tutup göğsüne yasladı.Forma elinden düşerken gözleri gözlerime kenetlenmişti.

Son DarbeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin