Sevgili Patronum

~12~

Hayalet okuyucularıma sesleniyorum! Okuyan her 5 kişiden sadece 1 i oy veriyor... Siz bu bölüme oy vermezseniz bu bölümün sınırı hiç geçilemeyecek. Başkası illa verir zaten demeyin o başkası siz olun, basın o yıldıza...

~FLASHBACK~

"U-uğurböceği?"

"Uğurböceği okulumuza gelmiş!"

Okulun girişinde oldukça göze çarpan kırmızı kostümlü süper kahraman etrafında toplanan kalabalıkta görmeyi beklediği kızı görünce ona seslendi

"Lila Rossi, yanıma gelebilir misin?"  Lila kahramanın yanına giderken yanındakilere hava atmaktan da geri durmuyordu.

"Bakın size söylemiştim, sırf benim için okuluma geldi." Lila Uğurböceği'nin yanına vardığında kahraman söze girdi

"Herkes beni dikkatle dinlesin. Yanımda gördüğünüz kız, bir yalancıdır. Benim onunla arkadaş olduğum haberlerini yaymış ama onu akumalandığı zamanlar dışında tanımıyordum bile. Sizi daha fazla kandırmasına izin vermeyin." 

Söylediği şeyler bir bomba etkisi yaratırken yoyosunu salladı ve ortadan kayboldu.

~MARİNETTE~

Alya, geri döndüğünde Mia ile dosyaları taşıma bahanesi ile konuştuğunu anlattı. Neler konuştuklarını aktardığında bana mantıksız gelen birçok nokta olduğunu fark ettim.

Evet, Lila ile bir sürtüşme yaşamıştık ama bu bu kadar büyütülecek bir mesele değildi. Lisede iken Uğurböceği ile arkadaş olduğu yalanını söylemiş ve çoğu kez akumalanarak Volpina'ya dönüşmüştü. Bir kez Marinette olarak onun yalanlarını ortaya çıkarmaya çalışsam da çabalarım sonuçsuz kalmış, aksine bir de Lila'nın düşmanlığını sivil halimle de kazanmıştım.

Son çare olarak bir gün okula Uğurböceği olarak bir ziyarette bulunmuş ve herkese Lila gibi bir yalancı ile arkadaş olmadığımı açıklamıştım. Lila daha sonra okul değiştirmek zorunda kalmış, söylentilere göre evde eğitime başlamıştı.

Bu şirkete gelirken onun burada yönetici asistanı olduğunu bilseydim teklifi kabul etmeden bir daha düşünürdüm. Ama olan olmuştu ve ben ileriye bakmalıydım. İçimdeki sıkıntının giderek büyüdüğünü hissederken bu hikayenin mantıksız yerlerini çözmeye kararlıydım.

Saate baktığımda mesaimin bittiğini gördüm ve eve gitmek üzere toparlanırken Alya'dan beni evime bırakmasını rica ettim. 

~ADRİEN~

Bu gece çok stresli geçecekti. Daha şimdiden heyecanım her yerimi sarmıştı, acaba Leydim'i kırmızı kahraman kostümüyle gördüğümde nolacaktı? Uğurböceği halini görmeyeli yıllar olmuştu...

Belki de gelmek istemez, çağrımı redderdi. Haklıydı sonuçta, kim niye ona bir veda bile etmeyen eski sevgilisi onu çağırdığında çıkıp gelirdi ki...

Bunları düşünmemin bana bir yarar sağlamayacağını kendime hatırlattım ve dikkatim yola çevirdim. Bugün şoförümden beni almasını istemiştim. Bu yoğun düşüncelerle araba sürmem kimsenin yararına olmazdı.

Eve geldiğimizde hızlıca bir şeyler yedim ve ertelemenin kimseye bir yararı olmadığı için daha fazla ertelemeden arabama atlayıp eski evime doğru sürmeye başladım.

Babamın evine...

~FLASHBACK~

(6. bölümden devam niteliğinde)