(Compleet.) De rare foto's van mijn leraar...

Dit is het een na laatste hoofdstuk!!! 27. Tot de dood ons scheid.

Heyyyyyy snoeppie's!!!

Soorrrryyyyyyy!!!!

Maar ik heb toch besloten.

Er is weer een liedje erbij, dus luister die er s.v.p weer bij!!!

(Het begin is een beetje hard, maar wacht maar tot na de intro.)

Thank you!!!

Love you so much!!!

Xxxjes Luna💋

************************************************

4 jaar later.

Pov Mark.

Ik staar voor me uit.

Ach, ik heb toch niets beters te doen.

Het leven is zo saai....

Zo saai zonder Lieke.

Ik mis d'r.

Ik wil naar d'r toe.

D'r in mijn arme sluiten.

I know, ik ben nu samen met Sanne, maar ik ben niet gelukkig.

En ja, ik heb een zoontje van 3, maar ik heb een bepaalde leegte in me.

Ik wil niet meer leven.

Ik kan het ook niet meer....

Ik krijg opeens een idee.

Ik pak mijn jas van de kapstok.

Ik loop naar buiten.

Het station.

Meestal als ik naar mijn ouders ga, dat ik hier de trein pak.

Nu niet.

Daar is de trein.

In de verre verte.

" Lieke, ik kom eraan. Nog heel even, en dan zijn we weer bij elkaar. En dit keer voor eeuwig....."

En ik spring voor de trein.......

Pov Sanne.

"...... en pak je ook de melk, voor mama?!? Dat vindt papa ook heel lekker hè."

"Ja mama, mag ik ook koekkie?!?"

"Natuurlijk bas."

Ik ben met Bas, mijn zoontje van 3 in de supermarkt.

Mark ging maar thuis werken.

Mijn telefoon.

Het is geen bekend nummer, maar ik neem toch wel op.

"Met Sanne......"

.............

"Wat?!!"

Ik begin te huilen.

Mark heeft me verlaten!!!!

"Nee!!!!!"

Ik huil en huil alleen maar.

Mensen komen me helpen, en bellen de politie.

Ze helpen me.

Ik denk nog aan zijn woorden.

"Tot de dood ons scheid."