ANLAT ONA || YARI TEXTİNG

0.8

Aranızda DKTT dinleyen var mı                                                                                                                                        Umarım vardır.

                                                                         UZAYDAN

"Siktiğimin planlarına bak" dedim sinirle.                                                                                                    

 "Kızlara söyleyecek miyiz" dedi Atakan. "Tabiki hayır niye inansınlar komik olur. Şuan yapmamız gereken kızı bulmak Alperenden önce plakayı arkadaşıma vereceğim "

2 saat sonra 

        Şuan yoldayım Melisayı almaya gidiyorum. Rüzgar ve Atakanı yanımda götürmüyorum. Sonunda depo şeklinde bir yere geldim. İçeri girdim temkinli bir şekilde elleri , bacakları ve ağzı bağlı bir şekilde sandalyeye bağlanmış uyuyordu. Yanına doğru ilerledim eğilip bacaklarındaki ipi çozdüm sonra ellerindeki sıra ağzındaki ipe geldiğinde uyanmış yorgun biçimde bana bakıyordu. Ağzını açtığımda dişleri birbirine çarpıyordu kızarmıştı . 

       "Çok üşümüşsün" diyerek ceketimi çıkarıp omuzlarına attım. Omuzlarından alıp yere fırlattı ve ayağa kalkmaya çalıştı. Kalktığı gibi yere düşüyordu ki tuttum . Yere duvarın dibine oturturdum . Üşümeye başlamıştım oysaki üstümde bir kazak vardı o kaç saattir burada üstünde bu elbiseyle. Yere yanına oturdum.

  "Kim beni buraya getirdi" ağzını ilk defa açmıştı. Yutkundum.                                                                          "Bilmiyorum" dedim inanmayan gözlerle suratıma bakıyordu.                                                                        "Biliyorsun ve bana yalan söylüyorsun"                                                                                                                       "Bildiğim tek bir şey var ateşle oynuyorsun" fazla öfkeyle çıkmıştı ağzımdan.                                           "Bunu bana sen yaptın şimdide korktun ve beni götüreceksin " dedi ayağa kalkarak. Çok sinirliydi.

    "Hayır ben yapmadım neden böyle saçma bir şey yapayım ki"                                                                         "Gözdağı vermek için, işlerime burnunu sokma demek için, ukalalık yapma demek için"                  "Ben böyle kötü bir plan yapmam senin gibi küçük bir kız çocuğuna hiç yapmam anladın mı"         "Daha öncesinde yapmışsın" dedi. O an delirdiğimi hissettim.                                                                          "Ne yapmışım " diyerek bir kahkaha patlattım az önce sinir küpüne dönmüşken şimdi sinirimi boşaltmak için gülmek yeni kızı korkutmuş gibi görünüyordu . Kalktığı yere geri oturdu .

     "Yerimi nereden buldun peki"                                                                                                                                           "Bir arkadaşım yardım etti." dedim. İnanmamış gibiydi ama ben yalan söylemiyordum sadece eksik bilgi.                                                                                                                                                                         "Bak anlayamıyorum bunu bana kim neden yapsın ki ve benden hoşlanmayan hatta nefret eden tek kişi sizken. Yanımda sürekli birileriyle konuştu. Bu bir organize işti anlıyor musun " göründüğünden daha zekiydi ama yanılıyordu.

       "Senden neden nefret edeyim ki sen kimsin ki olmayan  hayatımda yerin bile yok."                             "O zaman siktir git hayatında yeri olmayan birisi için uğraşma."  galiba fazla sert konuşmuştum.                                                                                                                                                                              "Kalk gidiyoruz."                                                                                                                                                                     "Ben gelmiyorum bana bir taksi çağırırsan çok iyi olur"                                                                                        "Çocuk gibi davranmayı keser misin" kalkmaya çalıştı düşecekti ki  kolundan tutup kalkmasına yardım ettim.

      Evine varıncaya kadar hiç konuşmadık.                                                                                                                      

         "Teşekkür ederim."                                                                                                                                                                 "Sana bir iyilik daha yapmamı ister misin topla eşyalarını kaydını sildir bu okuldan" kapıyı çarptı ve çıktı.                                                                                                                    

                                                                                                             MELİSADAN

       Şuan kendimi sonu olmayan bir labirentin ortasındaymış gibi hissediyorum umudumu kaybetmemişim daha çıkış yolu olacağını düşünüyordum . İşte o umut kırıntısı da yok olmuştu artık. Üzgündüm, kızgındım, umutsuzdum, delirmiş gibi hissediyordum. Düşünün bir çıkış yolu geldi aklınıza biri geliyor kafanızı karıştırıp o çıkış yolunun içine edip gidiyor. Kahretsin diyorsunuz ne yaptım ben diyorsunuz neden kulak astım ki diyorsunuz. Eğer birazda olsa umut varsa içinizde  çıkış yolu yok, battım, dipteyim, yalnızım diyemiyorsunuz açıkçası kendinizi avutup duruyorsunuz.

   Küçükken hiçbir şey karışık değildi netti. Kafanızı yorgana gömüp annem beni sevmiyor dersiniz istediğiniz oyuncak alınmamışsa sonra anneniz elinizde istediğiniz oyuncakla gelir saçınızı okşar sizi sevdğini söylerdi. Ama artık hiçbir şey eskisi gibi değil bazı şeyler var içinizde yaşıyorsunuz.

          Ben küçükken abim ölmüş ben yaklaşık 9 yaşlarındayken. Annem çok hastalanmıştı. Babam yurtdışındaydı o zamanlar her zaman işi daha önemliydi babam için . Benden 4 yaş büyükmüş. Çok severmiş beni ben onu çok sinir edermişim. Eski bir fotoğrafımız var masamın üstünde kocaman sarılmışım babam tenezzül edip gelmemişti bile. 3 sene konuşmamıştım babamla her şeyin sorumlusunun o olduğunu düşünürdüm .

       Şuan yatağımın üstünde bağdaş kurmuş oturuyordum. Yanımda Beren oturuyordu. Karşımdaki koltukta Alperen, Senem ve Kerem oturuyordu.

      "Ben çok yorgunum uyuyacağım galiba" dediğimde Alperen ve Kerem ayaklandı.                                   "Biz kaçar görüşürüz" dediler ve odamdan çıktılar.

         "E bizde gidelim artık"                                                                                                                                                         "Bu gece benle kalır mısınız" dedim ve üçümüz çift kişilik yatakta uyuduk.

          onlar benim gercek ailemdi