karanlıktan asla korkma

Bölüm 18: David

Kapıyı açtım an David üzerime atladı ve boyazımı sıkmaya başladı bense yan tarafta duran Clara'ya baktım elimi ona uzatmaya çalıştım nefes almakta zorlanıyordum Clara ne yapacağını şaşırmıştı benle oğlunun arasında kalmıştı senelerdir görmemişti oğlunu ve şimdi kokusuna hasret kaldığı oğlu karşısında bana saldırıyordu vurmak istemiyordu oğluna ne olursa olsun istemiyordu...hiçbir anne istemezdi bunu...ama gözlerinin önündede benim öldürülmemi istemiyordu sonunda bir karar verdi ve benim artık gözlerim kararmaya başlarken......

Clara'nın ağzından:

Naina gözümün önünde ölüyordu! oğlum!oğlum onu öldürüyordu! ne yapacaktım kıyamazdım oğluma vurmaya ama bir kızında ölümüne sebep olamazdım yan masada gördüğüm mumluğu alıp oğlumun kafasına vurdum....David kenara düştü başından kan geliyordu Naina'yı alıp koltuğa yatırdım ,bayılmıştı . David yerden doğruldu ve başını tutarak etrafına baktı ben onu donuk bir ifadeyle bakarak süzdüm beni görünce şaşırdı titrek bir sesle "anne?" ben hiç bir şey demedim mutfağa gidip bir bez aldım ve başını sildim gözlerinin içi simsiyahdı bileğini silerken tekrarladı " anne?" kafamı kaldırıp ona baktım ,,,hayır şimdi zamanı değil Clara beklemelisin....ve yine bişey demedin onu temizlemeye devam ettim yarasına hafif bastırdım tepki yok..... sonra gidip dolaptan sargı bezi ve yara bandı aldım küçük bir pamuğa biraz alkol ilave ettim ve yanına geldim yara bandını başındaki yaraya koydum koyarken hafif bastırdım.....tepki yok elimdeki alkollü pamuğu bileğindeki yaraya bastırdım ....tepki verdi! kendine geliyordu döndüm ve baktım  siyah gözleri gitmiş eskisi gibi açık mavi gözleri gelmişti son kez tekrarladı "anne?" sesi de eskisi gibiydi işte bu benim oğlumdu iblislerden eser yoktu yalnız benim oğlumdu sarıldım, ona sımsıkı sarıldım kokusunu içime çektim oda bana sarıldı."nasılsın oğlum" "iyiyim anne ya sen?" " iyiyim" ne yapıyordum ben o hala iblislerle çalışıyor " sana orda zarar veriyorlarmı " güldü " anne orası iblislerin yeri tabiki işkence çektiriyorlar ama bana değil bazen banada işimi yapmayınca dövüyorlar" ağlamaya başladım oğlum nasıl bir psikoloji içinde de bunları böyle gülerek anlatıyordu merak ediyordum." beni bir kere bile görmeye gelmedin" " anne heryerimde iblislerin işaretleri izleri var sen evi senelerdir kutsuyordun önlemler alıyorsun içeri girmeyi deniyince üzerimdeki işaretlerden tüm vüduma deli gibi bir acı yayılıyor dayanamayıp geri gidiyorum." "dua oku oğlum onlardan uzaklaş" "orada tanrıyı küçümsüyorlar hakaret ediyorlar anne bildiğim tüm duaları unuttum her Allah'a hakaret ettiklerinde içim içimi yiyor ama nafile, bir kere gittim mi oradan çıkış yok ben geri gelmek istiyorum anne lütfen yardım et" ağlıyordu canını çok yakmışlardı belli sarıldım ona " seni eve geri götürücem oğlum en kısa zamanda merak etme" ne yapacaktım ben şimdi gidip tüm kitapları okuyacak karıştıracaktım eninde sonunda bir çıkış yolu bulacaktım oğlum için. bir anda koltuktan bir ses geldi ve....

Naina'nın ağzından devam: 

Bayılmışım! koltuktan doğrulup bana bakan Clara ve David'e baktım güldüm içmiş gibi hissediyordum "selam gençlerrr!" kafammı güzeldi aq anlamadım....Clara David'e baktı David: " kötü olan herşeyi bize aşılıyorlar içki de haram olduğu için içimde kandan çok alkol var sanırım boğazını sıkınca içimdeki pisliği ona aktardım o yüzden şuan eski halimdeyim" " ve Naina şarhoş" hala saçma sapan gülüyordum.Clara bir anda ayağakalktı ve yanıma geldi " gözleri simsiyah" "merak etme anne "   Clara David'e dönerek: " kutuyla ne işin var " "iblis dayanışması işte :) kutudaki parazit çok güçlü ve öbür tarafta ona ihtiyaçları var ama ne olmuşsa çok güçsüz düşmüş onu eski haline getirmek için gönderildim" " bize parazit hakkında bildiklerini söyle" " bir bilgim yok ama sizin için bulucam" ortam sesizleşti tabiki ben saçmalamayana kadar öyleydi " oKsİjEnLe KaFa BuLmA QeEyFiE"  gerçekten kendimi kayıp etmiştim... " artık gitmem gerek anne" benim yanıma geldi ve elini anlıma koydu ve o anda kendime geldim net görüyordum net işitiyordum ve kafam güzel değildi . David eski haline geri dönmüştü gene boğazıma yapışacak korkusuyla elime yandaki küçük heykeli aldım güldü "korkma kalbim hala temiz " ve gitti.

"Şimdi ne yapıcaz Clara" 

" onu oradan çıkartıcaz evine getiricez bunun için eve gidip araştırma yapmalıyım"  

"bende sana yardım edicem"

"tamam zaten sana ihtiyacım olacak"  bir anda kapıdan Josh belirdi ve birini ensesinden tutup kapının önüne attı 

" selam Clara, Naina bil bakalım sana kimi getirdim" yaklaşıp yerde yatan biraz hırpalanmış çocuğa baktım

"Max!!"