Special Girl meets the Most Influential Mafia Boss ( ON - HOLD)

Chapter 4

"Nessy POV"

Pagkalabas ko nang function hall ay agad akong dumiretso sa labas ng building.I need o breathe, i need to escape this place for a while. Argghhhhhh. I thought kaya ko na kontrolin ito, pero bakit? bakit ngayon? Lakad lang ako nang lakad hanggang makarating ako sa isang park. Ni hindi ko alam kong asan to? Kusang dinala lang talaga ako ng  aking mga paa dito. Madilim ang paligid at ni wala nang bata pa ang naglalaro.

Umupo na lang ako sa isa sa mga upuan dito sa may park. Abala ako sa katitingala sa langit. Di ko namalayan na basa na pala ang pisngi ko. "Napakaiyakin ko talaga" bulong ko. Akala ko kaya ko na? I try my best  to act as normal like the other girls. Nagseryoso ako sa trabahong binigay ni papa sa akin. Kinalimutan kong may mga kaibigan ako. Pero bakit ngayon unti unting bumabalik na naman ito. Yong pagbabasa ko sa mga tao. I did everything to forget this gift/curse i have. But it did not happen. Unti unti pa itong lumalakas sa nagdaang araw simula nang makita ko yong si kuyang itim.  Gusto ko nang mawala to. I just want to be normal again. Reading people sucks! Paano ko ba ito mapipigilan? " Lord help me to find the reason why that old man gave this one to me" i said. " tumulong lang naman ako nong panahon na yon. And hindi ako humihingi ng kapalit."dagadag ko paang sabi. Sana pala di na lang ako tumulong non.

POKE

" aY KABAYO!" gulat kong sabi

" Ate hindi ako kabayo, tao ako" tugon naman niya sa akin. Ang cute niya pagnaka pout.

" Anong ginagawa mo dito gabi na huh? Nawawala ka ba? Gusto mo tulungan kita hanapin mga kasama mo?

"Ate hinay hinay lang sa katatatanong, mahina kalaban" sagot niya sa akin sabay ngiti niya. " Ganito kasi yon, may hinatid kasi ako na pagkain dyan sa may kanto. At nakita kong naglalakad ka na wala sa sarili. Kaya sinundan kita dito" paliwanag niya. "Ganun ba yon. Masyadong lutang talaga ako kanina habang naglalakad.?.sabi ng brain cells ko.

" Sinaktan kaba ng boyfriend mo ate? Gusto mo bugbugin ko? Ang mga katulad mo ate hindi sinasaktan kundi minamahal" dagdag niya pang sabi. Kaya naman di ko mapigilan matawa ng napakalakas sa sinabi ng batang to.

" Alam mo ang wierd mo mag-isip" i said habang pinipilan ko pang matawa ulit. tsismosang bata pala to.

" ate?

"Sorry? pagmaumanhin ko sa kanya." May problema lang kaya wala ako sa sarili na naglalakad kanina."paliwanag ko." at wala pa akong boyfriend, no"dagdag ko pa.

" ah ganun pala yon." mahina niya sabi. " Pero ate, hindi naman tayo bibibigyan ng pagsubok ni God na hindi natin kaya. dba ba? kaya ate fighting lang.okay! lahat may dahilan kung bakit yan nagyayari.ate

" h-ha"

'cge ate alis na ako" paalam niya sa akin. Tanging tango lang ang nagawa ko habang nakatangang tingin ko sa kanya papalayo sa kin. Paano naman kasi sa mura niyang edad niya  may alam na siya about sa pag aadvice. Tinalo pa ako.Napailing na lang ako. "babye ate! ingat ka pa uwi!"sigaw  pa niya.

" Siguro nga bata ganun"i said. May dahilan talaga.Sa ngayon i need to be strong.And i need to have faith in myself right now.  Tinignan ko muna ang buong park bago umalis. Maybe there is a reason why my foot lead me this way. Kelangan lang pala ng isang taong magpapatuwid sa baluktot kong pag-iisip. That kid?your one of  a kind. Sana magkita pa tayo ulit. Para naman mapasalamatan kita.

8:30pm na ng makarating ako pabalik ng restaurant. Medyo malayo layo pala yong park na yon.Napagod tuloy ako. Agad na lang akong dumiresto sa opisina ko para kuhanin ang mga gamit ko. Uwian na rin kasi para sa akin. Nag text na lang ako kay Sam bago umalis. Para naman alam niya at para di na siya maghintay pa sa akin. 10pm pa kasi closing time namin at kelangan nandito pa ako bago yon. Pero wala ako sa mode ngayon. Kaya uuwi na lang ako.