Soul of the Star

PANGALAWANG TALA

Ininom ko ng sunod-sunod ang mga gamot na nasa harapan ko. Kailangan kong kumalma. I grabbed the water bottle I saw beside my bed.  Ininom ko rin ito ng mabilisan kahit pa pakiramdam ko ay natatapon ito dahil sa panginginig ng kamay ko. Para akong aatakihin sa sobrang sama ng loob. Nabitawan ko ang bote kasabay nun ay ang pagbagsak ng katawan ko sa sahig. Hindi ko akalain na may itotodo pa pala ang galit ko. Sinasagad nila ako. 

"You will p-pay for this," I said while clamping my fist. Hindi ko parin mapigilan ang mga luha ko. Sa totoo lang ay nahihirapan nanaman akong huminga dahil sa pag-iyak. Kung hindi naman ako iiyak, malamang ay mahihirapan pa rin akong huminga. Para akong baliw na hinahampas ang ulo ko ngayon dahil ang daming memories ang bigla-bigla kong naaalala. I am trying my best right now to block all these memories. I want to cease those so-called precious memories of me with William. I am trying to hinder every good reminisce I had with ate. 

Because at this very moment, I am cursing my life because they became part of it. I regret that I had ever lived because once in my perfect life, they made me believe in the love they showed me. They made me believed that my life was magical, my life was flawless. But then I was fooled. I was so dumb that I let them threw their craps on my face. Ang tanga-tanga ko.

Hinding-hindi ko malilimutan na minsan sa buhay ko, muntik na akong mapatay ng sarili kong kapatid para lang sa lalaki. Imagine, hinayaan kong lokohin lang nila ako dahil mataas ang kompyansa kong hindi magagawa sa akin yun ng ate ko. Binulag ako ng tiwala at pagmamahal. 

She was not just a sister to me. She stood as my mother. She was my best friend. She fed me. She took care of me. She gave me that perfect family I had ever dreamed to have. Sa totoo lang ay malaki ang utang na loob ko sa kanya. Sumumpa ako sa sarili ko na bilang kabayaran sa ate ko, I will protect her with all the means I have. Umiiyak at nasasaktan ako sa tuwing nasasaktan siya. I wished na sana ako nalang ang masaktan para sa kanya. Because she never deserved to be pained. She's a good person and I know that too well. 

William was my college schoolmate. I had a secret crush on him and my ate knew it all. Sinasabi ko sa kanya lahat ng pagpapantasya at heartbreaks ko kay William. She was there when I was laughing and crying the most because of my intense feelings for William. Alam ni ate kung kailan ako mas nai-inlove at natu-turn off sa kanya. She knew my plans of confessing my love for him. She knew that I am dreaming to be Mrs. William Rivera someday.

"Ate, I can't hold back. It's now or never". Kanina pa ako abala sa pagpili ng damit na susuotin ko. Finally, after so many years, William has asked me out on a date. Parang hihimatayin ako sa kilig kahapon habang ang lahat sa section namin ay nakatingin dahil ngiting-ngiting kinakausap niya ako. 

"I never expected that this day would come, Ate. Alam kong sobrang busy niya sa acads and siya rin ang president ng student council. Hindi ko akalaing napapansin niya pala ako," Humarap ako sa salamin habang inaayos ang clip sa buhok ko. "Kala ko nga rin sobrang sungit niya eh. Kasi sa tuwing nakikita ko siya, seryoso palagi yung mukha niya. Alam mo yung sobrang dedicated niya sa lahat ng bagay na ginagawa niya? Sobrang nakaka-turn on!!" Sabi ko na humahagikgik pa. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko sa sobrang kilig. Is this really is it? May manliligaw na ba sakin officially?

"Ate, okay na ba? Maganda na ba ako?,"  Masaya kong nilingon si Ate Kassandra. "Ate?," Natulala naman ako sa reaksyong nakita ko sa kanya. Kanina pa ako halos salita ng salita dito pero nakatingin lang siya sa bintana at parang walang pakialam. Okay lang ba siya? Hindi ba siya masaya para sakin?

" Ate, ui. Ano ba yan, kanina pa ako excited dito tapos ikaw wala ka man lang reaksyon? Panget ba ako? Or ang landi ko lang masyado? Sorry na ui!" Nilapitan ko siya at niyakap. "Don't worry ate, hindi naman ako bibigay agad-agad nuh? I will preserve myself. Dalagang pilipina pa rin 'to nuh?" I said and I smiled. This time lumingon na siya sa akin. Kitang-kita ko pa rin ang lungkot sa mga mata niya. Para siyang naiiyak na ewan. Wait, sa tingin niya ba magpapakasal na ko? Haler!