Ay Meleği *Sope'Yoonseok'*

Bölüm 3

Ellerini tutuyorum sevgilim*. Ellerin soğuk ama ben ısıtıyorum değil mi? Yatağımdasın ve ben her zamanki gibi uyanmanı bekliyorum. Her zamanki gibi kurusada siliyorum yanaklarını. Her ağlayışında kalbim parçalanıyor ama sen sanki umrunda değilmiş gibi bana ağlamamamı söylüyorsun. Bazen bu yüzden nefret ediyorum sırf kendimden. Ne sesini duyabiliyorum sevgilim ne de bana söylediğin "seni seviyorum"ları. Hani kitaplar der ya "söylemesine gerek yok hissetmem yeterli sevgisini" diye. Ben duymayı çok isterdim sevgilim. Senin sesinden o iki aciz kelimeyi duymayı çok isterdim. Lanet olsun ki şu an sen uyanma diye hıçkırıklarımı atıyordum zincirli kalbime. Bunu yaparken kalbimin sen olduğunu ve zayıflayabileceğini düşünmeden.

 Hafifçe kıpırdanan bedenine karşı sarsılan bedenim duruyordu biran da. Sen rahat olmadığın sürece bana hareket etmek bile yasak sevgilim. 

 Okyanus karası gözlerin açıldı şimdi. Bana bakıyor derin derin. O okyanus boğulmaya korkmadığım tek yer benim. Ellerin ellerimden ayrılıyor yavaşça.

"Aşkım" diyorsun ellerin ile; kalbimi düşünmeden, ruhumu düşünmeden. Ben o kelimeyi de dudaklarından duymayı çok isterdim sevgilim. Senin bu Ay düşmüş bedeninin yanında çok aciz kalıyor birçok şeyden yoksun kalmış bedenim. 

"Bi'tanem" diye karşılık veriyorum; sanki beş dakika önce ağlamıyor, kalbime tırnaklarını saplamış hüzün ile cebelleşmiyormuş gibi... Öyle güzel gülerek karşılık veriyorsun ki bana... Ben bir kere daha nefret ediyorum; duymayan kulaklarımdan, sana yetemeyen vücudumdan...

 Kalkıyorsun ya şimdi, sıkıca sarılıyorsun bana... Ellerim sırtında ya sevgilim... Dünya durmuş, melekler etrafında, gülüşün kafamın içinde... Ben ancak böyle var oluyorum sevgilim. Sen benden ayrı olduğun zaman, yalnız başıma bıraktığında beni ölecek gibi oluyorum. Ama şimdi...dünyam yerli yerinde. Tek ortak noktamız mavi Dünya...

"Kahvaltı edelim mi? Senin ile dışarıda kahvaltı etmeyi özledim!" diyorsun şimdi de. Nasıl karşı koyabilirim. Kalmış zaten az ömrüm, nasıl kıyabilirim isteklerine sevgili? Kocaman gülümseyerek bakıyorum sana. Anlamışsındır zaten.  Senin beni kitap gibi okuman o kadar hoşuma gidiyor ki çoğu zaman. Kocaman gülümsüyorsun ama ben seni kitap gibi okuyamıyorum bazen. Bazen bir buzdan küre, bazen de alevden bir top oluyorsun önümde.

 Ellerini ellerime geçirmiş dolabımıza bakıyorsun. Ne giymeliyiz bugün sevgilim? Yine nasıl çıldırtacaksın güzelliğin ile beni? Ben zaten acizim, sönüğüm senin yanında. Sen nasıl parlayacaksın yine sevgilim?

Giydiğin toz pembe şort etek ve bana her zaman çok yakıştığını söylediğin bugün de giydirdiğin siyah pileli etek. Siyahı pek sevmem. Ama sen yakıştırıyorsun sevgilim. Senin düşüncen üstümde. Nasıl hayır derim ben buna? Giydiğimiz eteklere gülümseyerek bakıyorsun. Mutlu oldun değil mi sevgilim? Umarım kendimi senden koparırken de giyerim bu eteği, mutlu olursun o zaman da değil mi?

 Çıktığımız evin kapısını kilitledikten sonra gülümseyerek bana dönmüş elimi tutmuştun. Her seferinde o soğuk ama yumuşacık ellerin ellerime değdiğinde aynı hisler uyanıyor bende. Sıcacık ellerime değidiğinde ürperiyorum sonra gülümsetiyor bu beni. Gülüşüme bakıyorsun gülümseyerek.

"İnan bana Hoseok, dünya üzerinde senden güzel gülen tek kişi bulamam. Gülüşün kalbimin ortasını yarıyor ve sıcacık bir çiçek özü akıtıyor." sen bana böyle şeyler söylerken nasıl utanmam kendimden? Nasıl yalancı çıkarırım seni? Dünya üzerinde senden güzel gülen biri olduğunu düşünmezken sen bana bunları söylediğinde nasıl gülüşümü saklamak istemem ki sevgilim? Söyle bana. Nasıl saklamam gülüşümü? 

 Gülümseyerek dolmuş gözlerime bakıyorsun. Dudakların dudaklarıma örtünüyor ve ben üşüdüğümü fark etmediğim bu yaz gününde sıcacık oluyorum. Kocaman gülümseyerek kızarwn yanaklarım ile benim kızarmış yanaklarıma bakıyorsun. Kahkaha attırıyor bu sana. Hızlı kalbim ile gülümsüyorum sana.

* İlk bölüm girişine ithaf.

Ayrıca bu bölümü haberi olmasada Mavi Dünya'm ithaf ediyorum. 🌸🌍

Umarım güzel olmuştur ^^

Whis mutlu ( ꈍᴗꈍ)