İkilem

Sonunda Turkiye...

"Sonunda Turkiye." Ruzgar kendini hem rahatlamis, hem de huzursuz hissediyordu. Huzursuzlugunun bir nedeni Poyraz'di. Evet, oda bunu biliyordu. Ama sanki baska bir sey daha varmis gibiydi. Yani... İcinde bir huzursuzluk vardi. "Neden acaba?" decdi ve de ailesi geldi. Onu almaya gelmislerdi. Ruzgar cok mutlu olmustu. O kadar mutlu olmuatu ki yanaklarinan sicacik yaslar suzuluyordu.

"Ah canim benim... Aglama birtanem." Annesinin sesi onu rahatlatiyordu.

"Babam nerede?"

"Tatlim baban gelemedi. Aslinda cok gelmek istiyordu ama gelemedi. Sekreterine gidecegim dediginde kadinin halini gormen lazimdi. Yakasindan tuttugu gibi toplantiya soktu adami." Annesi cok keyiflenmis, oyle bir guluyordu ki... Annesinin sesini duynak onu oyle rahatlatmisti ki... Annesine sıkı sıkı sarildi.

"Seni cok ozlemisim annecigim."

"Ben de seni  tatlim."

Ruzgar su an olabilecegi en guvenli yerdeydi. En azindan duygulari ona boyle soyluyordu. Ama yine de icinde bir huzursuzluk vardi. Ne oldugunu hala kavrayamamisti ama kotu bir sey olacakti. Biliyordu, daha dogrusu hissediyordu. Evlerine gittiler. Aksam annesiyle babasinin yaninda olmadigi bir zaman kardesinin odasina girdi. Odasi hala duruyordu. Gozleri hemen dolmustu. Kardesinin kiyafetlerinden birini aldi, kokladi.

Geri dondu. İcindeki huzursuzluk hala gecmemisti. Kapi caldi. Zaten onun icin gelseler hizmetci soylerdi. Uzandi, ruhsal olarak cok yipranmisti son gunlerde. Ta kii... Asagidan bagirma sesleri gelene kadar. Kalktigi gibi merdivenlerden inmesi bir oldu. Evet... Babasinin sesiydi bu. Cok ofkeli bir ses. Asagiya indiginde gordukleri karsisinde soke oldu. "o" adam. Hani su Ruzgar'i aldatan, sonra da pesinden kosturan adam. Kapinin onundeydi. Babasi da ona bagiriyordu. Ruzgar'i gorunce iceri girmek istedi.

"Ruzgar!!! Ozur dilerim. Seni kaybetmek en buyuk hataydi benim icin. Akillandim! Lutfen bana bir sans tani Ruzgar!!!" Bagiriyordu, hem de avaz avaz.

"Seni seviyorum, ozur dilerim!!!"

"Sakin bir daha kizima seni seviyorum deme!"

Butun o bagirislar beyninde yankilaniyordu sanki. Birden hic bir sey duyamadi. Etrafinda ne olup bittiginin farkina varamadi. Bilincini kaybetti. Bayilmisti...

Uyandiginda yaninda annesi vardi. Hastanedeydiler, agliyordu.

"Ahh, tatlim... Bizi cok korkuttun." Annesi uyanmis kizina sevecenlikle bakiyor, ama gozyaslarini gizleyemiyordu.

"Ozur dilerim."

"Merak etme baban ona dava acri, artik yanina dahi yaklasamaz!"

"İnsallah..." Ruzgar derin derin icini cekti.

"İyi misin kizim? İyiysen doktor da baktiktan sonra cikacagiz."

"İyiyim annecigim, merak etme."

Az sonra doktor gelmisti. "Tamam cikabilirsiniz." dedi ve de cikmak icin hazirlanmaya basladilar...

Arkadaslar gercekten cok uzgunum cok gecikti. Ama zaten okuyucu sayisi cok az. Okuyanlar icin gercekten de cok uzgunum. Aslinda bir aralar vazgectim. Yazmayacaktim. Cok sacma oldu diye silecektim. O yuzden gecikti. Tekrardan ozur dilerim. Okursaniz sevinirim ^_^.