Lanetin Günlüğü #Kayıp Ruhlar Serisi 1

2. Bölüm 2. Kısım

"Bu arada elimdeki haritayı sana nasıl ulaştıracağımı biliyorum."

"Nasıl?"

"Kısa bir zaman sonra soğuk kölede bir güneş doğacak, bir kaç dakikalığına bütün ruhlar serbest kalacak ve şehrin gizli kapısı açılacak. Bu zaman diliminde ne yazık ki elimdeki harita çoktan çaldığım yere geri dönmüş olacak. Tek yapman gereken Soğuk Köleden çıkarak üst düzeylerin elinden o haritayı almak."

"İyi ama nasıl? Hadi diyelim Soğuk Köleden çıktı. Peki ya üst düzeylerden haritayı nasıl alacağım buna bir açıklık getirebilir misin?"

"Bak anlaması zor bir durum biliyorum ama bana güvenmek zorundasın. Söz veriyorum o haritayı aldıktan sonra sana her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatacağım. Ama lütfen, önce dediğimi yap ve o haritayı üst düzeylerin elinden al."

"Daha üst düzeylerin nerede yaşadıklarını veya kim olduklarını bile bilmeden onlardan bir harita çalmaktan bahsediyoruz değil mi şu an?!"

"Bak buradan çıktığında ilk iş numara 5'in yanına git. O sana kemiksizlerden biri gibi görünmen için bir kıyafet ve seni üst düzeylere ulaştıracak olan bir harita verecek. Onları al ve elindeki haritayı takip et. Tek yapman gereken bu. Lütfen, kurtuluşumuz bu haritaya bağlı."

Son cümleyle kendimi bu işi yapmaya mecbur hissederek;

"Peki, yapacağım" dedim.

"Teşekkür ederim ve şimdiden özür dilerim 3345 numara"

"Ne? Neden özür diliyorsun ki"

"Iı şey için, yani yakalanma ihtimalinde olabilir. Sonuçta bu iş sende biliyorsun ki kolay bir iş değil."

"Hm anladım"

"Anlamana sevindim"

 Derken Soğuk Kölede aklı sır erilmeyecek derecede büyük bir güneş doğmaya başladı. Bu da demek oluyordu ki artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

♡♡

Kalbim küt küt atıyordu. Bir yandan plandan cayacak derecede korkuyor, bir yandan da kendi kendime 'İleride güzel bir hayatın olacak ve bu olanları bir bir unutacağım' diyerek telkinlerde bulunuyordum.

♡♡

3195 numaranın bana kızgın gözlerle baktığını fark edince hemen gözlerimi ondan ayırarak başka bir yöne bakmaya başladım.

Galiba boş boş durarak zaman kaybettiğimi düşünmüş ve bana kızmıştı. Haklıydı da, çünkü bu işin hiçbir şekilde  şakası yoktu.

...

Şehrin gizli kapısının açılış sesi duyulunca 3195 numara bana 'başlayabilirsin' der gibi bir bakış attı.

Bunun üzerine zaman kaybetmeden boşluğa doğru ilerleyerek  hücremden dışarı çıktım.

Yapmam gereken ilk iş numara 5'i bularak ondan 1 adet kıyafet ve bir  harita almaktı.

İçimi büyük bir korku ve stres kaplamıştı. Önümde geçmem gereken binlerce, hatta milyonlarca koridor vardı.

...

Scoypra'da koridorlar uzaktan bakıldığında ne kadar bir labirent gibi görünse de ruhların en büyük korkularıyla beslenen bir canavar gibidir. Bu yüzden bu zamana kadar tek bir ruh bile Scoypra'dan kaçmayı başaramadı. 

...

Yine de bu koridorlardan geçmek zorundaydım. Bu yüzden içimde bir yerlerde saklanmış ve bir an önce çıkmayı bekleyen, özgürlük meraklısı o küçük kızı kabından dışarı çıkararak yönetimi ele almasını sağlamam gerekiyordu.