Bu gün iyi hissetmiyorum
Yalnızlığım çöktü üzerime
Üzgün gibiyim biraz...
Biraz buruk .
Kızgın gibiyim...
Bu şehre kızgın gibiyim.
Bu şehrin havası kime dargın
Kararmış bulutları
Soğumuş tüm sokakları
Bu şehrin havası bozuk.
Peki ya ,
Bu insanların kafası mı bozuk?
Kararmış yüzlerle dolu her oda
Kararmış kalpler mezarlığı mı bu gözler .
Gülümseyen yok .
Ağlayan yok .
Konuşan yok .
Susan da yok .
Hüzüne aç değiliz ama kime kırgınız .
Kime kırgınız?
sadece öylesine mi ,
hüzüne mi açız!
Susmak ...
Hani o ,
"En büyük cevap susmaktır."
Olan susmak.
Hani o
"zihninde , kendine bağıra bağıra söylediğin kelimelerin,haykırışların sessiz hali ."
Olan susmak .
Dışında esen her rüzgarın ,
İçine sertçe çarptığı ,
sustuğun her kelimenin ,
kıymık gibi diline batığı susmak .
"Susmak en büyük cevaptır..."
Peki ya
içinde bağıra bağıra susmayan o
Suskunluğu nasıl susturuyorsun ?
Susmuyor ...
Zihnini mi döversin ,
Ya da eline bir şeker mi verirsin ?
Susmaz !
Dilin konuşmadıkca ,
aklın susmaz .
Dilin konuşamadıkça
İçin ,bir kuşa kafes olur
O kuş bir kafeste tutsak olur
İçin de çürür o kuşta ölür
Sonrası
Kararmış kalpler mezarlığı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEM
PoesíaRuhun demi sevgidir .Sevgisiz kalınca ruhunu içersin ,tadı hep tatlı değildir belkide en acı çaydır ruhun demi .
