[ON HOLD] Whatever It Takes | ✍︎

𝐍𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐁𝐞 𝐓𝐡𝐞 𝐒𝐚𝐦𝐞

•••

Een benefiet gala... dát is Eastons idee van een afleiding. Toegegeven, sinds ik in de stoel zit en onder handen wordt genomen door een haarstyliste en visagiste, heb ik nog niet weer aan het voorval van de club gedacht.

Easton heeft me meegesleurd naar een peperdure boetiek, die speciaal voor ons is dichtgegaan zodat we alle tijd hebben om ons klaar te maken voor het gala.

Zelf is Easton al sinds vanmiddag telefoontjes aan het afhandelen of aan het werk op zijn laptop, terwijl ik maar in deze stoel zit en het gepluk van de twee dames moet ondergaan.

Inmiddels is Easton weggeloodst door een medewerker met de mededeling dat zijn smoking klaar hing. Terwijl hij zich ergens anders in de winkel omkleed, wordt bij mij de laatste hand aan mijn haar gelegd.

'Et violà!' De haarstyliste zet een stap naar achteren om haar meesterwerk te bewonderen.

Ook ik kijk naar mezelf in de spiegel nu mijn haar en make-up zijn gedaan.

Ik moet bekennen dat ik er elegant en mooi uitzie. Mijn make-up is rustig gehouden; van een foundation die het laat lijken alsof ik een egaal gezicht heb, tot de zachtroze tint op mijn lippen. Alleen mijn oog make-up is wat zwaarder aangebracht, waardoor de aandacht juist extra naar mijn ogen wordt getrokken. Mijn haar is half opgestoken aan één kant en de rest hangt in zachte golven los over mijn schouder.

Dit is heel wat anders dan de look die ik doorgaans draag in de club.

'Miss Moore?' Een van de boetiek medewerksters verschijnt naast mij. 'We hebben de jurk voor u klaarhangen.' Ze gebaart richting de kleedkamers.

Ik volg haar een grote kleedkamer in. Ze blijft echter bij me en helpt me met het aantrekken van de ietwat gecompliceerde jurk. Ik weet niet wie die jurk heeft uitgekozen, maar diegene is gegaan voor een mix van sexy en elegant.

Tegen de tijd dat de medewerkster de riempjes van de gouden stiletto's om mijn enkels heeft vastgemaakt, ben ik deze hele kleedpartij ook wel zat. Gelukkig geeft ze aan dat ik klaar ben en trekt daarop het grote, zware gordijn opzij.

Het eerste wat ik zie, is Easton. Hij staat half van me weggedraaid, starend met een geconcentreerde frons naar het scherm van zijn telefoon. Ook hij is inmiddels omgekleed. Hij draagt een zwarte smoking, en boy, wat staat dat hem vreselijk goed. Volgens mij is er niets dat hem zou misstaan, maar dit is wel next level.

Ik merk dat ik iets te lang naar hem staar. Snel wend ik mijn blik af en focus me op het verlaten van het kleedkamer. Als mijn hakken de glanzende, witgouden vloer betreden, trekt dat geluid Eastons aandacht.

Hij draait zich naar me toe en wanneer hij me ziet, verwijden zijn ogen een fractie. Zijn blik neemt me langzaam van top tot teen in zich op.

'Jezus, Laurina,' hoor ik hem mompelen.

Hoewel ik een blos op mijn wangen voel verschijnen, grinnik ik zachtjes en maak dan langzaam een rondje voor hem.

De smaragdgroene rok van mijn jurk zwiert elegant om me heen. Hij loopt uit vanuit mijn middel en reikt tot aan de grond. De split, die alleen zichtbaar is wanneer ik loop, is uitgesneden tot aan mijn heup. Het lijfje bestaat uit een zwart kanten korset, die de rondingen van mijn bovenlichaam benadrukt en mijn schouders, hals en armen bloot laten.