//20 Day /Bakudeku/Sad//Tamamlandı//

Aptal

Defterin kapağına adını yazdıktan sonra Yavaşça kalemini bıraktı İzuku. Sonra küçük mavi kutuyu ve defteri 2 gün önce aldığı turuncu hediye pakedine koydu. 20 gündür sevdiği çocuk için not tutuyordu. Ama bu onu son görüşü olucaktı.

Yeşil bir postit alıp tekrar kalemini alarak üzerine 'Partiden sonra aç lütfen' yazdı.
İsmini yazmamıştı. Çünkü çöpe atmasından korkuyordu.

Katsuki için düzenlenen süpriz parti başlayalı yarım saat olmuştu. Yavaşça oturduğu sandalyeden kalktı ve odasının kapısına yöneldi izuku.

Alt kata inmişti. Kimseye gözükmediğini düşünüyordu. Yani herkes bir işle meşgul olduğundan fark edilmemişti. Hediyelerin olduğu masaya ilerleyip hediyesini koydu. Arkasını dönüp üst katın merdivenlerinden hızlıca çıkmaya başladı. Birine çarpıp tökezledi ve çarptığı kişiye baktı. Sarışın çocuğu görünce hiçbirşey demeden merdivenlerden çıkmaya devam etti. Kaçtı çünkü ne diyeceğini bilemiyordu.

Odasına girip kapıyı kilitledi. Sonrasında yatağına oturdu. Telefonunu çıkardı ve annesini aradı.

"Alo anne."

"A-alo Izuku. Birşey mi oldu? Paraya mı ihtiyacın var g-gönd-"

"Hayır anne. Sesini duymak istedim."

"H-ha anladım tatlım. Ben teyzenle dışarıdayım seni akşam arasam olur mu?"

"O-olur"

Dedi ve telefonu kapattı İzuku. Cebinden çakısını çıkardı ve gülümsedi.

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Yaklaşık 10 dakika sonra herkes sıkıldığı için hediye açma merasimine geçilmişti. Katsuki hediyelere göz gezdirirken 'Partiden sonra aç' notunu gördü. Isimsizdi. Başka isimsiz hediye yoktu. Katsuki bu hediyenin ya İzukuya ya da ona aşık olan manyak kızlardan birine ait olduğunu düşündü. Zaten sıkıldığı için;

"Oii aptallar. Parti burda bitmiştir!"

Dedi İsimsiz hediyeyi eline alırken. Merdivenlere yöneldi ve çokda sesli olmayan bir şekilde;

"Teşekkürler..."

Dedi. Sessiz olmasına rağmen tek tük kişi duymuştu ve diğerlerine anlattılar.

Katsuki Odasına geçip yatağına oturdu. Son 2 aydır izukuya garip bi ilgi duyuyordu. Kutuyu açtı. Bir defter vardı. Üzerinde Midoriya izuku yazıyordu. Yani hediye İzukudandı. Defteri aldı ve altındada bir kutu olduğunu gördü. Defteri açtı ve ilk sayfayı okudu. Gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Sinirden köpürüyordu. Gerçek olma ihtimali olduğunu biliyordu ama sadece bir şakadan ibaret olduğunu düşünüyordu.

Yatağından bir hışımla kalkarak odadan çıktı. İzukunun odasının önüne gelerek kapıya yumruklar atarken bağırmaya başladı. "Oii! DEKU!" kapıyı açmaya yeltendi. Kilitliydi. Tekrar bağırdı. "DEKU! AÇ ŞU KAPIYI!" Odadan hiçbir ses gelmeyince endişelenmeye başladı. Kapıyı zorlayarak açmaya çalıştı. Olmayınca omuz atarak kapıyı kırdı. İçeri girdi ve bağırmaya devam etti. "Oİ!" Odada yoktu. Odadaki küçük banyoya girdi.

İzuku, o yerde oturmuş bir pozisyonda duvara yaslanmıştı. Yer ve kolları kanla kaplıydı. Katsuki nabzını kontrol etti. Sadece kan kaybından bayılmıştı. Nabzı zayıf da olsa vardı. Katsukinin çıkardığı seslere başkalarıda gelmeye başladı. Katsuki gözleri dolu bir şekilde yanında getirdiği defteri yere atarak izukunun odasına geri gitti. Dolabından bazı kıyafetler aldı ve banyoya gitti. Gelen kişilerin şaşkınlıktan dilleri tutulmuştu. Katsuki bağırarak "BOŞ BOŞ BAKICAĞINIZA SENSEİYE HABER VERIN!"

Katsuki kıyafetleri izukunun bileklerine sarıp bağladı. Sonra onu sırtına alıp odadan çıktı. Ochako gitmek yerine orada kalmıştı ve ağlıyordu. Merdivenden inerken sayıklıyordu katsuki; "Aptal,Aptal,Aptal" onu görenler ne olduğunu sormaya ve yardıma gelmişlerdi. Aizawa olanları duyunca ambulans çağırmıştı. Katsuki izukuyu yurdun önüne çıkararak isteği üzerine onu Aizawanın sırtına verdi.

Gözleri dolmuştu. Tam bir aptal olduğunu düşünüyordu. Tam bir aptal.

Ambulans gelip onları hastaneye götürdü. Aizawa sadece birkaç kişinin onunla gelmesine izin vermişti. Katsuki mahvolmuş gözüküyordu. Ambulansa binmeden önce izukunun odasına çıkıp defteri alıp cebine sıkıştırmıştı.

Hastaneye geldiklerinde izukuyu bir odaya aldılar. Katsuki hiç durmuyordu. Ochakonun ağlamaktan gözleri şişmişti. İida ochakoyu, Mina Katsukiyi sakinleştirmeye çalışıyordu.  Aizawa olanları telefonda İnkoya anlatmaya çalışıyordu.

Hastanede geçen 1 saat sonra bir doktor çıkıp açıklama yaptı "Ölümcül durumu atlattı. Henüz uyanmadı. Ne zaman uyanacağını bilemiyoruz."

Aizawa "Problem çocuk" diye derin bi nefes verirken, Katsuki "onu görebilirmiyiz!?" Diye sordu. "Şimdilik sadece bir kişi." Diye karşılık alınca. Herkes Inkonun girmesi gerektiğini düşündü.

1 saat kadar sonra hastanede sadece Katsuki ve Aizawa kalmıştı. Aizawa onu yurda geri götürmeye çalışıyordu. Ama katsukiden tık yoktu. "Bakugou yurda dönmelisin yarın tekrar gelip midoriyayı görebilirsin!" "HAYIR BE!" Bu gürültülü konuşmayı duyan görevlilerden biri gelip olayı şöyle yatıştırmaya çalıştı. "Eğer hasta yakınıysa burada birkaç gün konaklayabilir." Aizawa iç çekip katsukiye baktı. Sonra detayları konuşmak için görevli ile oradan uzaklaştı.

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Katsuki yanlız kalmayı bekliyordu. Yanlız kalınca defteri okuyacaktı. Aizawa birkaç uyarı daha yapıp katsukinin konaklayacağı odadan çıktı. Katsuki derin bi nefes aldı ve saatlerdir içinde tuttuğu göz yaşlarını dışarı bıraktı.

Cebinden defteri çıkarıp odadaki yatağa oturdu. Yavaş yavaş her sayfayı bir bir atladı. Göz yaşları hiç durmamıştı. Ne kadar bencil olduğunun bi kere daha farkına vardı defteri okuduktan sonra. Şimdi olsa dünyadaki tek insanmış gibi davranırdı izukuya.

Ama izuku artık yoktu. Şimdilik olsa da. Ne zaman uyanıcağı, ölüp ölmiyeceği bile kesin değildi.

Uyandığında onu istiyecekmiydi? Hafızası olacakmıydı? Kafasında kurdukça kuruyordu katsuki. Düşüncelerinden biraz uzaklaşmak adına defteri masaya koyup yatağa uzandı. Gözlerini kapadı uyumayı denedi. Yarım saatlik bir uğraşın ardından rüyalar aleminde bir yolculuğa çıkmıştı.