Konuşmamızın üstünden 1 hafta geçmişti ses seda yoktu Berzan'dan.
Bende sıkboğaz etmek istemiyordum. Sonuçta karar verince beni arayacaktı.
Bir yandan da arasam mı diye düşünüyodum. Çünkü ortada bir bebek vardı. Biraz daha bekleyip daha sonra aramaya karar verdim.
İşe gitmek üzere hazırlandım ne olursa olsun hayat devam ediyordu.
Her gün hastanede Efeyi görmek zoruma gitse de kendi ayaklarımın üzerinde durmak zorunda olduğumu kendime hatırlatıyordum.
Ailem ben daha küçükken depremde ölmüştü. Kocaman ailedrn abim ve ben kalmıştık. Abim öğretmen olduğundan yanımda değildi. Tayini çıkınca şehir değiştirmek zorunda kaldı. Bende Ecrinle kalmaya başladım.
Abim her zaman üzerime çok düşmüştür. Her dediğimi yapmıştır. Ama bu beni asla şımarık bi kız yapmadı. Doktor oldum okumam için elinden geleni yaptı. Küçükken anneme hep doktor olacağım derdim söz verirdim o da beni onaylardı. Bu yüzden doktor olmak istedim hep verdiğim sözü tutabilmek adına doktor olmuştum.
Berzan'dan
Uçaktan indim karşımda tüm heybetiyle Mardin duruyordu. Aylardır uzaktım memleketimden. Özlemiştim haliyle. Ankara'da neresiymiş Mardin varken.
Annemin telefonu düşüncelerimi bölmüştü.
"Efendim anne"
"Nerde kaldın oğul "
"Gelirim yarım saate kadar"
"Dikkat et yavrum"
"Tamam anne görüşürüz "
Özlemiş olmalıydı beni ilk göz ağrısıydım sonuçta. Bana çok düşkündür oğlan kardeşim ve kız kardeşime kıyasla.
Bana gönderilen araca bindim yaklaşık yarım saat sonra evdeydim. Kapıyı hizmetlimiz aynı zamanda elinde büyüdüğüm fatma abla açtı.
"Hoşgelmişsin ağam "
"Hoşbulduk Fatma abla"
Bana yaklaşan annemi gördüğümde
"Annem"
"Oğlum çok özledim seni" deyip sarıldı bana.
Çok geçmeden kız kardeşim Buse ve oğlan kardeşim Baran gelmişti.
"Abi nerelerdesin sen ya"
"Geldim güzelim işte "
"Ben üvey evlat mıyım" dedi baran kıskanıp
"Gel sende kerata"
Herkesle sarıldıktan sonra oturunca babamın yokluğunu fark ettim
"Babam nerde ana"
"Şirkete gitti oğlum. "
Telefonumun çalmasıyla kalktım ordan. Arayan Edaydı.
"Efendim Eda. "
"Berzan napıyosun"
"Bişey yaptığım yok "
Of çektiğini duydum.
"Hala ses çıkmadı senden düşüneceğini söylemiştin. "
"Düşünüyorumdur belki hala"
"Bu bebek benim olduğu kadar senin de kendimi yiyip bitirdim kaç gündür sen nasıl bu kadar rahatsın ya. "
"Eda !"
"Ne var"
"Neyse. Birşey olursa arama mesaj at. Müsait olmuyorum çoğunlukla. "
