sessiz mavi

1. Bölüm

Şimdi zamanı alsam geri... Ona sarılmayı, onunla vakit geçirmeyi isterdim. Bu sokakta avel avel dolaşmaktansa babama sarılmayı çok isterdim. Ben mavi . Boğulmak üzereyim sanırım, yinede bu sokaklarda doyasıya koşmak bana bir tutam özgürlüğü tattırıyor.

Koştum, koştum, koştum. Ciğerlerim isyan edene kadar koştum. Gözlerimde ki  yaş kuruyana kadar ağladım.

Nası bir bir çaresizlik Allahım boğuluyorum . Mucize beklemek, bir mucizenin olmaycağını bile bile beklemek ve olmayışı, bu  öyle bir his ki ölüm bile daha cazip.

Nefes nefes geldiğim sahilde biraz soluklandım. Karanlıktı. Yıldızlar bile yoktu bu gece. Yalnızdım. Babam gitmişti benden. Onunla birlikte ben bile gitmiştim kendimden. Ben aşıktım babama, yeşil gözlerine beni sevişine. Onun sevdiğinin yarısı kadaf sevmedi beni bir erkek. Hepsinin bir çıkarı vardı. Babam öylemiydi, severdi benim babam beni. Kahramanım benim.

Denizin kenarına geldim. Ta dibindeyim. Kimsecikler yok. Belki bir kaç ayyaş olur sanmıştım ama onlar bile yok. Bu gece gerçekten yalnızım .

"ÖLÜYORUM, SENSİZ BEN KANA KANA ÖLÜYORUMMMMM" diye haykırdım. " BABA ,YOKLUĞUN ÖLÜMÜ DİLETİYO, ÇARESİZLİK NEFESİMİ KESİYO, BABAAAAAA NEREDESİN BABAMMMM" yıkıldım. Önce dizlerim yerle buluştu, sonra başım. Bir damla göz yaşım kuma düştü. Devamı gelirken küçük bir çocuk gibi cenin pozüsyonunu aldım. Korku sardı bedenimi. Bu gece burda ölsem kim nerden bilirdi ki, annemden, kardeşlerimden başka beni kim merak ederdi, hiç kimse! Benim bile umrumda olmazdı ölmüş olmam. Ölücek olmam.

Uyumak istiyodum tam burda.
Gözlerim benden bağımsızdı. Belkide verdikleri ilaçtandı bilmiyorum. Yada biliyorum kesin ondandı.

"babam,  canımın içiiii" dahada dayanamadım gözlerimi teslim ettim uykuya.

1 saat sonra

Gözlerimi açtığımda sahilde hala yanlızdım sanırım . Dirseklerimden destek alarak kalktım. Etrafa göz gezdirdiğimde kimse yoktu.
Aya doğru baktım ve göz yaşlarımı sildim.

"Ben Esila Mavi ateş , bu gün yeminimdir ki bir tek babam için ağlıycam. Ve yine yeminimdir önümde durmaya çalışan her kesi ezip geçicem. Söz baba senin için yaşıycam" Kimse unrumda değildi artık. Annem ve kadeşim, kardeşlerim hariç. Onun için ayakta kaldım ben. O nun  için direndim. O nun için yıkmadım. İçim yanarken güldüm. Evet babam öldü benim, kanserden. Kimseyi suçlıyamam yani. Alınacak bir intikamımda yok.
Annem için kardeşim, kardeşlerim için direndim, direniyorum da bir yıldır.  Bir yıldır sağlam durmanın acısı yavaş yavaş ruhumu ve bedenimi yıkmaya başlamıştı.

" duyuyomusun beni, DUYUYOMUSUN BENİİİİİİİİ, BİR DAHA ASLA AMA ASLA BİRİNiNİ BENİ AĞLATMASINA İZİN VERMİYCEMMM  duy beni, duy artık! NOLUR DUYY " son kez baktım Ay a

Burdan da gitmek istiyodum ama nereye gidebilirdim ki annem  sakinleşiyim diye yemeklerime ilaç katıyo, bunu bilmediğimi sanıyo biliyorum. Artık evime gitmek istemiyorum. Ne annemi, ne de küçük kardeşim Emir'i bırakabilirim. Sanırım bunu Sonra Düşünücem .
Kumsaldan çıktım. Öyle boş boş sahil yolunda yürüyordum artık

Yemin ediyorum buz gibi. Sakarya da bu ara hep soğuk zaten.

"HİHHHHH BAŞIM ALLAH KAHRETSİNN!! "  yolda  iki kişi koşuyodu , farketmedim ama kız da fark etmemiş sanırın ki dirseğini kafama geçirdi. Ama sağlam geçirdi haaa . Bir yere tutunma ihtiyacı hissettim ama bir yer yoktu. Başım dönüyodu.

İsmini bilmediğim kız hala koşuyodu o sırada arkasına  döndü ve "ÇOK ÖZÜRDİLERİM, ÜZGÜNÜMM" diye seslendi ve tam gaz koşmaya başladı. Arkalarından da 6 tane izbandut gibi adam koşuyodu. Demekki bana vuranlar  bunlardan kaçıyodular. " hasss..."

Tam gaz koştum bende hemen bir 50 metre sonunda arabam vardı. Başım hala ağrıyodu ama umursıyamıycaktım şimdi. Hemen arabama bindiğim gibi sokağın sonuna doğru hızla sürdüm. Adamları yan taraftan koşarken gördüm. Bunlarda delimidir nedir niye arabayla gitmiyorlarsa.

Dahada gazı kökledim. Virajı döndüğümde alt geçitin altında duran iki beden gördüm. Bunlar onlardı