Sabahin 6'sinda hemsirenin lanet sessile uyandim.ilaç vaktimdi ve kahvalti yapmam gerekiyordu. Annem hastanedeki onca ceside ragmen (!) hastane kantininden bir kac sey almisti . Zar zor da olsa sade pogacami bitirdim malesef yagli seyler yemem yasakti. dakika bir gol bir tanimina eksiksiz uyan hastanenin tek cozemedigim hemsiresi odaya girdi. Ilacimi verdi ve annemle bir seyler konusup gitti.annem belli etmesede aglamak uzereydi ve tualete gittigini soyleyerek odadan cikti. Durumumun agirlastigini biliyordum ve olmekten korkmuyordum. O sirada oda gorevlisi hatice teyze geldi bana selam verdi ve konusmaya basladi
-"ezgi kizim oda arkadasin hala acilde ve Yeni bir oda arkadasin gelicek cok da yakisikli cocuk" dedi gulerek
-"aman hatice teyze dedim yakisikli olsa nolucak ikimizde biliyoruz ki durumum iyice agirlasti ve benim cocuk dusuncek halim yok dedim."
Hatice teyze susmustu ve odayi toparlayip cikti . Annem hala ortada yoktu muhtemelen kantinde oturuyordu. O sirada oda arkadasim gelmisti durumu kotu gozukuyordu. Beklemiyordum acikcasi. Uyuyordu. Annem odaya girdi ve kemoterapi icin beni odadan aldi yolda oda arkadasimi dusunuyordum. Cocuklugumdan beri oda arkadaslarima baglanmamayi ogrenmistim cunku cocuklugumu elimden alan bu hastalik tüm arkadaslarimida elimden almisti... Ama Cinar oldukca kotu gozukuyordu.. Doktorun sesiyle dusuncelerimden arinarak korkutucu odada uykuya daldim...
