REMEMBER

ONSRA

Her şeyin bittiğini sandığım o an , her şey başa sarmıştı.

Scarlett geriye adım attıkça kalbim daha da hızlanmaya başlamıştı en son adımı kalmıştı , ya beni bırakacaktı bu hayatta tek başıma ya da bende onunla gidecektim. İki seçenekten hangisi olacak son bir adıma bakıyordu. Scarlettin son bir adımı kalbimi daha da hızlandırmış ve gözümden yaşlar akmasına sebep olmuştu. Bir anda biri geldi ve hızlıca koşarak Scarlettin kolundan tutarak kendine çekti ikisi de yere düşüyordu mucize kişi Scarlett kafasını yere çarpmasın diye kafasını göğsüne yaslamıştı ve sırtını o soğuk betona vererek düşmüşlerdi.
O kadar şaşırmıştım ki ne olduğunu anlayamamıştım.

Scarlett düştüğü yerde göz yaşlarını tutamamıştı şokta olan ben bir anda kendime geldim ve Alex'e dönerek;

+Hemen burdan git !

Diye gür bir sesle ona bağırdım ve koşarak Scarlettin yanına gittim. Mucize kişi Scarletti yavaşça yerden kaldırmaya çalışıyordu Scarlettin yanına gittiğim o an ona sarıldım ve ona sessizce şunu söyledim;

+Bana bir daha aile acısı yaşatma , lütfen.
Diyerek ağlamaya başladım.

Scarlettin yüzünü avuçlarımın içine aldım ve göz yaşlarını sildim. Mucize kişi Scarlettin desteği olmuştu çünkü Scarlett'in ayakta duracak bir hali yoktu o mucize kişiye dönerek;

+Mucize gibi geldiğin için teşekkür ederiz.
Dedim

Ve yüzüne bakmadan Scarlettin yükünü kendime aldım bir kaç adım atmıştık ki Scarelett dengesini kaybedip yere düşmüştü mucize kişi dönüp giderken benim " Scarlett!" diye bağırmama arkasını dönmüştü ve koşarak yanımıza gelmişti.
Scarletti yavaşça kucağına almıştı ve hızlı adımlar atarcasına asansöre gitmeye başlamıştı ona dönerek;

+Ben merdivenleri kullanacağım lütfen ben gelene kadar yanından ayrılma.

Dedim kafasını "tamam" dercesine aşağıya yukarı yaparak onayladı. Ben direk merdivenlere koştum merdivenlerden o kadar hızlı iniyordum ki dengemi kaybetmek üzereydim ama sanki o an beynim bunu yapma diye beni uyarıyordu ama bu uyarıya uyamayıp dengemi kaybettim tam merdivenden düşecektim ki biri belimden tutarak beni geri çekti biraz durdum dengemi sağladığımı hissettiğim o an tekrardan hızlı adımlarla merdivenlerden inmeye başladım beni tutan kişiye dönüp bakmamıştım bile. Üçüncü kata geldim ayaklarım titriyordu hemen odalara bakmaya başladım sondan ikinci odaya girdim mucize kişiyi gördüm ama Scarlettin başında bir doktor ve üç hemşire vardı Scarletti görmek için yatağının ucuna geçtim ve Scarlette kalp masajı yaptıklarını fark ettim gözlerim doldu hemşire yanıma gelip;

■Lütfen dışarı çıkın !

Diye beni dışarı çıkarmak için cebelleşiyordu mucize kişi yanıma yaklaşarak;

#Hadi dışarı çıkalım.
+Hayır çıkamam yalnız kalamaz.
(Dedim titreyen sesimle.)

Derken gücüme yenik düştüm ve beni dışarı çıkardılar mucize kişi bulduğu bir sandalyeye beni oturturdu ben bu olanlar yüzünden Alex'i suçlamamaya çalışırken bu fikre yenik düşmüştüm gözlerim de artık hüzün göz yaşı yerine sinirden damlayan yaşlar vardı. Sinirli bir şekilde ayağa kalktım ve koşarcasına yürümeye başladım mucize kişi arkamdan;

×Nereye dur !

Diye bağırdı ve arkadan birisine "şu kızı takip et" dedi. Sinirden o kadar hızlı yürümeye başlamıştım ki kendimi o an kaybetmiş ve tanınmaz bir hale gelmiştim. Hastanede cayır cayır Alex'i arıyordum gördüğüm bütün herkese Alex'i soruyordum ve bir anda hemşire yanıma gelerek;