"O çocuksu günler eskide kaldı, o çiçek kokuları, sevgi dolu gülüşmeler, o saf ve mutlu günler, senin de bana aşık olduğun günler çok eskide kaldı...
Ne sen bakabilirsin artık yüzüme, ne de ben sevebilirim seni yeniden.
Beni öyle çok kırdın ki, seni...
Jisu, o sabah uyandığında farklı bir yatakta açtı gözlerini.
Evinde değildi, yuvasında.
Tabi eskiden öyleydi orası, o evi yuva yapan sevgiydi şimdi aralarında böyle bir his yahut duygu olmadığı için bunu söylemek mümkün değildi. Nitekim o ev de boş ve soğuk duvarlardan başka bir şey değildi.
Belki de artık Heejin vardır diye düşündü.
Onun çıktığı merdivenlerden o çıkıyordu, onun yattığı yatakta belki de artık o uyuyordu.
Belki de, eskiden birlikte yemek yaptıkları mutfakta şu an çayları eşliğinde birbirlerini seviyorlardı.
O an uyandığına lanet etti.
Bilmiyordu ki bundan sonraki bütün sabahlara uyanırken başta kendisi olmak üzere, onu da Na Jaemin'in takip etmesi kaydıyla herkesten iğrenerek uyanacaktı.
Yattığı oda ve kaldığı ev en yakın arkadaşı Lee Minhyuk'a aitti. Her zaman yanında olacağını söylemişti nitekim sözünde durmuştu. Yıllardır Minhyuk her zaman Jisu için kapısını çalabileceği ilk insan olmayı başarmıştı.
Mutfaktan, yeni demlenmiş taze kahve ve çörek kokuları geliyordu. Hatta Jisu bu kokunun neye ait olduğunu çok iyi biliyordu.
Eskiden, işe beraber giderken Minhyuk her sabah evinin köşesindeki Fransız kafesinde yapılan bu eşsiz kuruvasanlardan Jisu'ya getirirdi.
Arkadaşına duyduğu minnet biraz daha artarken, ona olan borcunu nasıl ödeyeceğini düşündü.
Yataktan yavaşça doğrulurken, Minhyuk odaya girmiş ve gülümseyen yüzü ile onu karşılamıştı bile.
"Günaydın uykucu, saat kaç oldu tam da seni uyandırmaya gelmiştim."
Sırf kendisine destek olmak için işe gitmediğine emindi genç kız.
"Senin şu an dosyaları bilgisayarına geçirmen gerekmiyor muydu?"
"Aslına bakarsan birkaç gün izin aldım, hem senin için hem de kendim için birlikte yıllar önce olduğu gibi eğlenelim istiyorum. Aklımda çok güzel fikirler var Jisu ama önce kahvaltı yapıp sana bir avukat bulmamız gerekiyor, Na Jaemin her an kapıma dikilip seni soracakmış gibi hissediyorum ayrıca ben neden bu kadar uzun cümleler kuruyorum ki eminim şu an hiçbir şey anlamadın o yüzden kalk ve mutfağa gel tatlım. Tabi elini ve yüzünü yıkamayı unutma."
Cidden o an Minhyuk'u ne kadar çok özlediğini fark etti.
Sanırım hayatında değişmeden kalabilen tek varlık o idi.
Hala fazla endişeli, çok bilmiş ve fazlaca konuşan, sevgi dolu sevimli bir ördek gibiydi.
Ayağa kalkıp koridorun sonundaki banyoya yürüdü, dün olduğu gibi bacakları titremediği için kısmen mutlu olmuştu.
Musluğun armatörünü soğuk tarafa çevirip iyice soğumasını bekledi. Soğuyan suyu ard arda yüzüne çarptı. İçinde öyle büyük yangınlar varken soğuk su pek işe yaramamıştı ancak, en azından uykusu açılmıştı.
Pijamalarını değiştirme gereği duymadı, Minhyuk onun en yakınıydı sonuçta onun yanında istediği kadar rahat olabilirdi. Zaten başka biri olsa bile pijamalar Jisu'nun umursayacağı son şey olurdu şu an.
Kahvaltı sofrasını görünce yüzünü kocaman bir gülümseme kaplamıştı.
"Kokusunu yukarıdan bile almıştım çok teşekkür ederim Minhyuk, özlemiştim bunlardan bana almanı."
Minhyuk, kahveyi tıpkı Jisu'nun sevdiği gibi severdi. Kremalı, yumuşak ve hafif şekerli kahveyi fincanlara dökerken Jisu'nun saçlarını karıştırmayı ihmal etmedi.
"Onunla evlenince herkesi kendinden uzaklaştırdın Küçük Hanım, en çokta beni o yüzden çok normal beni ve kuruvasanlarımı özlemen."
Minhyuk bunu şaka yollu söylese de Jisu'nun suçluluk hissetmesine neden olmuştu.
"Ben, her ne kadar artık hiçbir şeyi değiştiremesem de çok özür dilerim, senden, ailemden, onun için vazgeçtiğim herkesten. Artık tamamen kimsesiz kaldım, tüm geleceğimi, umudumu, sevgimi verdiğim adam başkalarının kollarında ve ben sanırım bunları hak ediyorum.
Herkes ona güvenmememi söylerken ondan sadık bir eş olmasını beklediğim için suçluyum ben..."
Minhyuk, arkadaşına sıkıca sarıldı.
"Sen bu yaşadıklarını asla hak etmedin Jisu, sen sadece çok sevmiştin ve, yanlış adamı sevmiştin..."
┬──┬
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
fin du dixième chapitre
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
