"O çocuksu günler eskide kaldı, o çiçek kokuları, sevgi dolu gülüşmeler, o saf ve mutlu günler, senin de bana aşık olduğun günler çok eskide kaldı...
Ne sen bakabilirsin artık yüzüme, ne de ben sevebilirim seni yeniden.
Beni öyle çok kırdın ki, seni...
Minhyuk ve Jaemin aynı iş yerinde çalışıyordu hatta eskiden Jisu'da aynı yerde çalışıyordu.
Tabi daha sonra Jaemin ile tanışıp evlenince çalışmayı bırakmıştı.
Jisu, o dönemler bazı sağlık sorunları çekiyordu, güçsüz ve hasta olduğu zamanlardı.
Jaemin çalışmasına gerek olmadığını, evde dinlenerek daha çabuk iyileşeceğini söylemişti.
Jisu ilk zamanlar bunu kabul etmese de artan şikayetleri ile çalışma kalitesi düşmüş ve çalışmayı bırakmak zorunda kalmıştı.
Ve Jaemin'in yoğun ilgisi ve sevgisiyle kısa sürede iyileşmişti.
O zamanlar Jaemin'in sevgisinin onu iyileştirdiğini düşünürdü, fakat şu an oldukları durum aklına gelince tek kelime edemedi Jisu.
Daha sonraları iyileşse de çalışmaya devam etmedi, hem Jaemin'in yoğun isteği hem de hiç mi hiç sevmediği patronu Heejin ile karşılaşmak istemediği yüzünden.
Belki de bu yüzden istemiyordu çalışmamı diye düşünmekten alamadı kendini.
Belki de bunu yıllardır yapıyorlardı.
Düşünmekten kafayı yemek üzereydi.
Oysaki Jaemin gerçekten de Jisu'yu seviyor gibiydi. Na Jaemin çok iyi bir oyuncu muydu yoksa bu iğrenç ilişki yeni bir şey miydi?
Seven insan aldatır mı sevdiğini?
Canından sakınması gerekirken, yakar mı canını?
Bu hallere düşecek kadar sevdiği için aptal hissediyordu.
Jaemin'e tüm kalbiyle güvendiği içinse kafasını duvarlara vurmak istiyordu.
Bindiği taksi eski iş yerinin önünde durduğunda adama ücretini ödeyip hemen inmişti.
Aslında acele eder gibi görünüyordu, fakat ayakları bile gitmek istemiyordu oraya.
Göreceklerinden korkuyordu, ya da göremeyeceklerinden...
Sevdiği adamı görememekten korkuyordu en çokta.
Kapıdan ilk adımını atarken, bundan sonra her şeyin değişeceğini biliyordu.
Bir daha asla eskisi gibi olamayacaklarını.
En çokta bu acıttı canını.
Eski dostunun acı dolu gözleri üzerinde dolaşırken utancından ölmek üzereydi.
Minhyuk, endişe ile ona doğru koşup sıkıca sarılmıştı.
Sakinleştirici bir ses tonuyla mırıldandı.
"Ne olursa olsun her zaman yanında olacağımı unutma olur mu?"
Jisu, bu cümlenin devamını biliyordu.
Bunu söyleme nedenini de.
Gözlerini kapadı ve dua etti.
"Tanrım, lütfen yardım et, bana güç ver, ona olan sevgimi sonlandır ne olursun..."
Kapadığı gözlerini açarak mırıldandı.
"Nerede?"
Minhyuk, elini en soldaki kapıya uzattı.
"Orada."
İçini kaplayan derin korku, karnına ağrılar girmesine sebep oluyordu.
Sanki her an vazgeçip koşarak bu binayı terk edecek gibiydi.
Parmağındaki alyansın ağırlığı altında boğulduğunu hissetti genç kadın.
Sonsuz bekleyişlerinin sahibi olan adama veda etmek için ilk adımını attı.
Jisu biliyordu ki bu kapının ardında her ne görürse görsün hayatı dönülmez bir yola girecekti.
Ve yolunu kaybetmemek için dua etmekten başka bir şey gelmiyordu elinden.
O an öyle çaresiz hissetti ki bu hissi yaşamamak için canına son vermeye bile razı olabilirdi.
"Keşke hemen şu an ölseydim, belki canım bu kadar yanmazdı..."
┬──┬
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
fin du sixième chapitre
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
