3. BÖLÜM

1.7K 32 0
                                    

Ben şaşkın bir şekilde abime bakıyordum. Beni bunun için mi terk etmişti? Kaşlarımı çatıp birden ayağa kalktım ben ayağa kalkınca herkes ayağa kalkmıştı.

" Bir dakika bir dakika sırf bunun için bu kız için mi? inanamıyorum gerçekten inanamıyorum." dedim abim bana bir adım atıp elini saçıma uzatacakken bir adım geri gidip elinin havada kalmasını sağladım. Abim üzgün ve pişman gözlerle ilk önce havada duran eline sonrada bana baktı.

"Küçüktüm cahillik yaptım lütfen affet nolur " dedi gözlerin den yaşlar geliyordu. Dayanamadım onun ağlamasına dayanamıyordum. Tam abimin yanına gidip ona sarılacakken başımın dönmesiyle bir adım geri gittim. Abim bana endişeli gözlerle bakıyordu. Tam yere düşecekken  abim hızla atılıp beni tuttu. Son gördüğüm abimin endişeli yüzü ve

"LAVİİİN" Diye bağırması oldu. Gerisi ise her zaman ki gibi karanlık.

*******************************************

YAKIŞIKLI DOKTOR:MULTİDE

Gözlerimi açtığımda yine hastahanede olduğumu farkettim. Etrafa baktığımda bana endişeyle bakan abimi gördüm.Abim saçlarımı okşayarak

" Nasılsın bebeğim?" dedi bende ona yorgunca gülerek 

"İyiyim abim"dedim abimin gözlerinin içi parlamıştı.

"Abin sana kurban olsun " dedi sonra arkasındaki arkadaşlarından birine bakarak

"Efecan koş doktoru çağır aslanım" dedi adının efe olduğunu öğrendiğim çoçuk ise hemen başını sallayıp

"Hemen abi" dedi ve gitti. Ben ise endişeyle abime bakıyordum bunu nasıl söyleyecektim ona aslında aklımda ona söylemek yoktu. Ama dayanamamış yine affetmiştim ama içimde bir yerde hala kırgınlık vardı fakat özlem kırgınlık daha ağır basıyor. Ha bir de içimde bir yerlerde kıskançlık var şu abla bozuntusunun benim abime abi diyor oluşu biraz sinir bozucu.Ah ben unuttum abim bana çok kızacaktı bana neden söylemedin diye hadi onu da geçim üzülecekti benim ölecek olmama. Ben düşüncelerden kurtaran kapının açılması oldu içeri doktor ve Efecan abi gelmişti . Doktora baktığımda genç bir doktordu hemde çok yakışıklıydı o an yapmamam gereken bir hareket yapıp ıslık çaldım ve ardından demem gereken bir şey dedim ama malesef ben bunu içimden söylüyorum sanıp dışımdan söylemişim

"Analar neler doğuruyor be " dedim o sırada abimin sinirli doktorun muzipce gülen yüzünü ve abimin arkadaşlarının ve ablam olan kızın gülmemek için kendini zor tutuğunu farkettim. Bu bakışları gördükten sonra  içimden değilde dışımdan söylediğimi farkettim . Anında yanaklarım kıpkırmızı oldu ve

" Ben onu dışımdan mı dedim ya " dedim hepsi başını sallayınca yorganın altına girdim o sırada yakışıklı doktorun sesini duydum

"Evet küçük hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz ?" dedi bende yorganın altından çıkıp başımı kaldırdım ve cevapladım

"yorgun"dedim doktor da hafif gülerek

"Hastalığınızı biliyorsunuzdur o zaman" dediğinde abimin kaşları çatıldı sonra sinirle ve şaşkınlıkla konuşmaya başladı

"Ne hastaliğından bahsediyorsunuz " dedi sonra bana bakarak soru sorar bir şekilde "Lavin?" dedi ben ise abimin yüzüne bakmadan doktoru cevapladım

"Evet biliyorum "dedim kısık sesle doktor

"Madem biliyorsunuz kendinize dikkat etmeniz gerek " dedi abim ise ona cevap vermediğimize sinirlenmiş ve bağırmıştı

" Siz neyden bahsediyorsunuz biri bana cevap versin " dedi doktorun dediyle donup kaldı

"Pardon ben sizde biliyorsunuz sandım Lavin hanım ilik kanseri" dedi abimin azından tek bir kelime çıktı 

"NE!!!"

EFECAN YÜREK

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

EFECAN YÜREK

LAVİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin