Bir kız var adı Lavin.
Bu kızın bir de abisi var adı Ateş.
Ateş Lavin'i bir hiç uğruna terk ediyor. Tabi sonra pişman oluyor.
Lavin büyüyor 18 yaşında çok tatlı , duygusal ve narin bir kız oluyor.
Bir gün hayatı değişiyor , onunla ilgilenmeyen , o...
Sabah gözlerimi açtığımda abime koala gibi yapışmışım.Başımı yukarı kaldırdığımda abimin gülen yüzüyle karşılaştım.Bende abime gülüp yanağında öptüm ve
"Sanada günaydın minik kızım."dedi. Benim yüzümdeki gülümseme daha da büyüdü
"Gerçekten eskisi gibi minik kızınmıyım abi?"diye sordum abimin yüzünde buruk bir gülüş oluştu önce beni koltuk altımdan tutup karnına oturttu sonra elini yanağıma atıp şefkatle okşayarak konuşmaya başladı
"Bak bebeğim o zaman daha ergendim ve ani bir kararla evi terk ettim seni bile düşünmedim tek isteğim senin gibi bir kardeşım vardı ve benim onu almak istememdi biliyorum koca bir aptallık ettim seni yanımda götürmem gerekiyordu ama ben o an daha ben kalacak bir ev bulamadım minik kızımı bu hayata sürükleyim diye düşündüm fakat buna köpek gibi pişmanım çok özür dilerim sana bunları yaşattığım için ama her şeyden önemlisi sen hala benim minik kızımsın ilk doğduğunda elime aldığım bebeğimsin. "dedi buna kocam gülümseyip abime sıkıca sarıldım oda kollarınını bana sardı sonra ayağa kalkıp
"Hadi kalk artık üstünü değiştir kahvaltı yapalım sonrada seni çocuklarla tanıştırayım"dedi
"Abi ben dün hastanede tanıştım onlarla gerçekten çok iyi biriler."dedim gülerek abimde benim gülümsememe bakıp önce burnumdan sonra yanağımda öptü
"Olsun bebeğim bizim grubun başıyla tanışırsın ayrıca o bu mahallenin LİDER'i biz ona öyle sesleniyoruz."dedi bende kafamı sallayıp lavaboya gidip işlerimi halletim daha sonra gardırobun önüne geçip kıyafet seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Makyaj ve kıyafet)
Bunları giyip bu şekilde makyajımı yaptım. Odamdan çıkıp mutfağa gittiğimde abim ve Pelin ablam gülüşerek bir şeyler konuşuyorlardı.Bu benim kıskanmama neden oldu. Offf ben abimi paylaşmak istemiyordum ki. İçeri girdiğimde mutsuz bir şekilde
"Günaydın"dedim abim benim ses tonumda bir şey olduğunu anlamış olmalıki tek dizinin üstüne çöküp yüzümü ellerinin arasına alıp hem konuşup hemde baş parmağıyla yüzümü okşuyordu
"Noldu bebeğim neden üzgünsün bir şey mi oldu hadi abine söyle minik kızım."dedi benim yüzümde anında gamzelerimi belli edecek şekilde gülümsedim
"Bir şey olmadı abi şey sadece..." dedim utana sıkıla abim bana merakla bakıp
"Ney"dedi ben ise daha çok gerildim gergin bir şekilde
"Şey ya sadece kıskandım." dedim abim yüzüme boş boş bakıp sonra birden kahkaha atmaya başladı ben ise ona somurtarak bakıyordum
"Ne ne gülüyorsun seni kimseyle paylaşmak istemiyorum."dedim abim bana tatlı bir şekilde gülümseyip tam konuşacağı sırada o gıcık ses konuşmaya başladı
"Aaa ne münasebet canım o benimde abim hem aramıza sonradan giren sensin sırf hastasın diye geldin hasta olmasan gelmiycektin sen benim abimi elimden almaya geldin değil mi." dedi benim sinirlerim bozulmuştu bu yüzden ağlamaya başladım ve konuştum
"Asıl sen benim abimi elimden aldın senin yüzünden beni terk etti abim. Evet belki hasta olmasam gelmiycektim ama..."tam sözümü tamamlıycaktım ki abim araya girdi şok olmuş gibi konuşuyordu
"Nasıl yani sırf iyleşmek için mi geldin buraya" dedi bende sinirle bağırdım
"HAYIR!!! BEN SON NEFESİME KADAR SENİN YANINDA OLMAK İSTEDİM EĞER O GÜN BAYILMASAYDIM SEN BENİM HASTA OLDUĞUMU ÖĞRENEMİYCEKTİN ÇÜNKÜ SANA SÖYLEMİYCEKTİM!!!" dedim abim bana şok içinde bakarken son cümlemide söyledim
"Ve ben tedavi olmayacağım.dedim ve hızla mutfaktan çıkıp odama gittim ve kapıyı kilitleyip yastığa sarılarak ağlamaya başladım zaten sonra hem ağlamamın hem de hastalığımın vermiş olduğu yorgunlukla uyudum....
Tabletimdeki arızalardan dolayı son 2 gündür bölüm atamadım üzgünüm.
Bir sonraki bölüm ateşin ağzından olacak bakalım nasıl olacak
Hepinizi çok seviyorum canlarım.
Bu arada 4. bölümün sonundaki instagram hesabımı takip etmeyi unutmayın.
