Bir Umut Fısılda...

Çaresizlik

Gözlerime inanamıyordum karşımda bana süpriz diye gösterdiği kişiye sevgilim diye sesleniyordu bir an kulaklarım sağır olsun istedim o an yutkundum içten içe eriyordum.Caresizdim ne yapacağımı şaşırdım.Belli etmemeye çalışıyordum.Kızdan gözlerimi kaçırıyordum.Avuclarımın içi terlemişti.Hakan'ın neden böyle davrandığını şimdi anlamıştım keşke onun dediklerini yapsaydım.Hakan'a eve gitmem gerektiğini söyledim yarım saat o kızın sesini duymak zorunda kaldım kendimce diyaloglara girmedim.Umuttan böyle birseyi hiç beklemezdim.Aslında günümüz ne güzel başlamıştı hayal kırıklığıyla bitmek zorundamıydı ? hep bir umutla mı yaşamalıydım? ayıp olmasın diye beklediğim o yarım saat berbat bi şekilde geçmişti.Hakan lafın ortasında bizim isimiz çıktı gitmemiz lazım dedi.Kız aaa senle tanışamadık ama daha dedi.Umursamadan yoluma devam ettim.Havalı bir tipti egosu yüksek kendini beğenmiş! şımartmışlar belli ki dedim içimden...neysee Mehtap,ben ve Hakan gidiyorduk ikiside beni sakinleştirmeye çalışıyorladı.Arkamı döndüğümde onları gördüm el ele tutuşuyorlardı.Seytan gitt denize at şu kızı diyordu ama kendime hakim olmaya çalıştım.Umut ne bulmustu bu kızda ? Hakan bana dönerek keşke benim dediklerimi yapsaydın dedi.Haklıydı bir taraftan ama nerden bilebilirdim... hava kararıyordu Mehtap'ı eve bıraktıktan sonra bizde mahallemize yaklaşmıştık.Hakan herseyin düzeliceğini Umutla konuşacagını söylüyordu.Peki diyerek gülümsedim istemsizce... vedalaştık.Eve girmek üzereydim kendimi toparladım. Annem yüzüme her baktığında neyin ne olduğunu hemen anlayan biriydi.Bu yüzden annemle yüz yüze gelmemeye çalıştım.Annem bana günümün nasıl geçtiğini sordu.Ard arda sorular soruyordu çoğu soruyu cevaplamadım.Sadece günümün iyi geçtiğini söyledim.Bugün erken yatmaya kararlıydım,yorgundum...kıyafetlerimi değiştirir değiştirmez yatağa uzandım.Yine umutlu düşüncelere daldım o kızın yerinde ben olabilirdim ama niye olamadım ? bir günümde böyle çaresiz... geçmisti.