2/10/2019
Ρωξάνης POV
Σήμερα θα βγούμε εγώ και η Ραφαέλα με τον Αλέξανδρο και τον Νίκο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που δεν μπορώ να παρακολουθήσω τον καθηγητή. Το μυαλό μου διαρκώς ξεφεύγει και σκέφτεται τον Αλέξανδρο και το σημερινό ραντεβού.
Λίγες ώρες πριν το ραντεβού...
«Δεν ξέρω τι να βάλω!», φώναξα απογοητευμένη κοιτώντας τη ντουλάπα μου.
«Μην ακούω αηδίες έχεις τόσα ρούχα», μου απάντησε η Όλγα και ξεκίνησε μαζί με τη Ραφαέλα να την κάνουν άνω-κάτω.
«Αυτό το τζιν σου κάνει ωραίο κώλο», είπε η Όλγα, κρατώντας το αγαπημένο μου ψηλόμεσο τζιν.
«Και αυτή η μπλούζα είναι ιδανική για σήμερα», πρόσθεσε η Ραφαέλα δίνοντάς μου μία λευκή κροπ off shoulder μπλούζα.
«Εντάξει! Τα μαλλία μου θα τα κάνω ίσια, ίσως με ένα ελαφρύ σπάσιμο;», ρώτησα και μου ένευσαν θετικά. Έβαλα μάσκαρα, ρουζ και φόρεσα τα αγαπημένα μου nike air force.
Η Ραφαέλα ήταν ήδη έτοιμη οπότε φύγαμε αμέσως για το μετρό και σύντομα θα ήμασταν μοναστηράκι.
Αλέξανδρος POV
Την είδα από μακρυά να έρχεται προς εμάς. Ήταν πανέμορφη και αυτό που λάτρεψα πάνω της είναι το ότι δε βάφτηκε. Σε προηγούμενα ραντεβού μου οι κοπέλες ήταν πάντα βαμμένες πολύ έντονα. Δεν είναι άσχημο το υπερβολικό μακιγιάζ, απλά προτιμώ το φυσικό.
Ρωξάνη: «Γεια σας!»
Αχ θεέ μου τι ωραίο χαμόγελο.
Ραφαέλα: «Γεια και στους δύο.»
Εγώ: «Πώς είστε;»
Ρωξάνη: «Πολύ καλά!»
Τι γλυκιά που είναι.
Ο Νίκος με το που είδε τη Ραφαέλα ήταν λες και ήπιε το αμίλητο νερό. Ούτε που χαιρέτησε.
Εγώ: «Λοιπόν που λέτε να πάμε;»
Ρωξάνη: «Οπουδήποτε με θέα.»
Εγώ: «Ωραία, πάμε 360.»
Ρωξάνης POV
Κάτσαμε 360, ήταν ιδέα του Αλέξανδρου και μπορώ να πω ότι έκανε πολύ καλά που το πρότεινε.
Εγώ: «Και τι έτος είστε;»
Νίκος: «Τέταρτο.»
Γενικά όλη η συζήτηση συνεχίστηκε με εμένα και το Νίκο μόνο να μιλάμε, η Ραφαέλα δεν μίλησε καν και ο Αλέξανδρος μιλούσε μόνο όταν ερχόταν η αμήχανη στιγμή που δεν ξέρεις τι άλλο να πεις. Βέβαια ότι και να τους ρώτησα, το γνώριζα ήδη από την Ραφαέλα. Όμως έπρεπε κάπως να σπάσω τον πάγο.
Εγώ: «Πάω λίγο τουαλέτα. Ραφαέλα θέλεις να έρθεις μαζί μου.»
Ραφαέλα: «Όχι εντάξει πήγαινε.»
Θα τη σκοτώσω.
Εγώ: «Σίγουρα;»
Έχω κάνει ένα σωρό νοήματα και παίζει να με κατάλαβε ο Νίκος. Αχ Ραφα δεν μου γλιτώνεις.
Ραφαέλα: «Βασικά θα έρθω.»
Ίσως τελικά να την αφήσω να ζήσει. Μόλις μπήκαμε στην τουαλέτα δεν άντεξα και ξέσπασα.
Εγώ: «Παιδί μου δε θέλω τουαλέτα, υπονοούμενα σου κάνω τόση ώρα γιατί θέλω να σου πω.»
Ραφαέλα: «Δεν το κατάλαβα. Μα μια ερώτηση. Γιατί ρωτάς πράγματα που ξέρεις ήδη;»
Εγώ: «Αχ θα κάνω φονικό. Και τι άλλο να ρωτήσω βρε; Μετά δε μένει να πούμε τίποτα. Επίσης, ήθελα να σου πω, να μιλάς και εσύ ρε λίγο.»
Επιστρέφοντας στο τραπέζι, τα πατατάκια που μας είχαν φέρει οι σερβιτόροι είχαν εξαφανιστεί. Μου βγήκε ένα γελάκι εκείνη την ώρα, αλλά ευτυχώς δεν το κατάλαβαν.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε και να πληρώσουμε, ο Αλέξανδρος δε με άφησε με τίποτα να πληρώσω το ποτό μου ότι και να του έλεγα.
Αλέξανδρος: «Ρωξάνη τι λες να συνεχίσουμε την βόλτα μας οι δυο μας;»
Εγώ: «Αμε γιατί όχι.»
Αποχαιρετήσαμε τα παιδιά και συνεχίσαμε τη βόλτα μας μέχρι το Σύνταγμα συζητώντας για διάφορα θέματα. Αναφερθήκαμε και σε εκείνη τη φορά που με είδε να περιμένω τους γονείς μου και ενθουσιάστηκα που το θυμόταν. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι μένουμε στον ίδιο δρόμο.
Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα μαζί του που ούτε κατάλαβα πως ήταν ήδη αργά και θα χάναμε το τελευταίο μετρό. Γυρίσαμε μαζί και μάλιστα με πήγε μέχρι το σπίτι μου, ώστε να σιγουρευτεί ότι έφτασα καλά. Με αποχαιρέτησε δίνοντας μου ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο και μου είπε ότι θέλει να με ξαναδεί. Ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται. Του είπα να το κανονίσουμε για μεθαύριο, μιας και αύριο είχα ήδη προγραμματίσει κάτι άλλο.
AUTHOR'S POV
Αν ήξερε η «Ρωξάνη» τι θα γινόταν στο δεύτερο ραντεβού της, ίσως να μην πήγαινε πότε.
Ευχαριστήσω όλους εσάς που διαβάζεται την ιστορία μου!
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο!
ESTÁS LEYENDO
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια
RomanceΠοιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον; Ποιος μπορεί να ερωτευτεί χωρίς να πονέσει; Και αν πονέσει πόσο εύκολο είναι να σηκωθεί; Εκείνη τη νύχτα ο ουρανός σχίστηκε στα δύο σαν να ένιωσε τον πόνο μου, σαν να ένιωσε την καρδιά μου που έσπασε σε χιλιάδες...
