Είχα μόλις δώσει και το τελευταίο μάθημα των Πανελλήνιων Εξετάσεων. Μία ανακούφιση γέμισε αμέσως το κορμί μου. Επιτέλους τελείωσα, έκλεισε η αυλαία και το καλοκαίρι μου μόλις ξεκίνησε.
Απεριόριστες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου, σκέψεις που αφορούσαν πράγματα θα ήθελα να κάνω μέσα στο καλοκαίρι μου. Όμως προτεραιότητα θα ήταν το μηχανογραφικό. Μία αίτηση που θα καθόριζε τη ζωή μου και το μέλλον μου. Αν με ρωτούσες κανείς πως θα φανταζόμουν τον εαυτό μου σε δέκα, είκοσι ,τριάντα χρόνια θα έλεγα ότι θα ήθελα να είμαι μέλος μίας τεράστιας εταιρίας που θα πραγματοποιεί ελέγχους και μικροβιολογικές αναλύσεις σε τρόφιμα. Ως Τεχνολόγο Τροφίμων με φανταζόμουν και γι' αυτό θα δήλωνα Τεχνολογία Τροφίμων σε όποια περιοχή της Ελλάδας υπήρχε τμήμα. Ήξερα τι ήθελα. Αυτό που δεν ήξερα τότε ήταν πώς η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια.
Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο. Ελπίζω να σας αρέσει!
Αφήστε ένα αστεράκι αν σας άρεσε!
Κεφάλαιο ανεβαίνει κάθε μέρα!
KAMU SEDANG MEMBACA
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια
RomansaΠοιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον; Ποιος μπορεί να ερωτευτεί χωρίς να πονέσει; Και αν πονέσει πόσο εύκολο είναι να σηκωθεί; Εκείνη τη νύχτα ο ουρανός σχίστηκε στα δύο σαν να ένιωσε τον πόνο μου, σαν να ένιωσε την καρδιά μου που έσπασε σε χιλιάδες...
