Şebnem odaya girer girmez büyük bir çığlık attı :
-Seliim!?
Selim gözlerini açmış fakat tam olarak kendinde değildi.Onun çığlıyığla yerinden sıçradı. Soluk bir sesle:
-Şebnem,diyebildi.
Kainat Can'ın anlattıklarını mantıklı bulmuş ve onu affetmişti.Kainat:
-Gel yaklaş öpcem gel. dedi.
Can yaklaşır yaklaşmaz yanağına bir tokat geçirdi.Can aşkınlığın verdiği acıyla :
-Ahh dedi.
Kainat:
-Niye en başından söylemiyosun ya!
Kainat ta biraz sert vurduğunun farkına varıp üzgün bir tavırla konuştu.
-Ya napıyom ben ya napıyom. Ay kıyamam ben sana gel öpcem gel.
Can:
-Öpceksin dimi eminsin yani
Kainat:
-Gel gel öpücem.
Yavaş bir şekilde yaklşan Cana kızarak :
-Öpücem diyorum ya. deyip yanağını sıkarak öptü.
Can da onu öptü.
Onca saat beklemenin sonunda Almilla da normal odaya alınmıştı.Özgür yoğun bakım ve ameliyathanede dahil bi saniye olsun yanından ayrılmamıştı.Normal odaya alındığından beri d elini bırakmamıştı.Almilla sonunda gözlerini araladı.Özgür de bu durumun farkına varıp:
-Almilla dedi.
Almilla da güçlükle:
-Özgür dedi ve öksürmeye başladı.
Özgür mutluluktan ne yapacağini bilemediğinden Almilla'nın yatağının kenarına oturarark yüzünü ellerinin arasına alıp dudaklarından öptü.Almilla neye uğradığını şaşırdı:
-Özgür dur ne yapıyosun ?
Özgür:
-İyisin sen dimi iyisin ?
-Evet
Özgür bi koşu dışarıdan hemşireyi çağırdı.
-ERTESİ GÜN-
Selim ve Kainat taburcu omuş bir tek Almilla hastanedeydi.Özgür de doğal olarak onun yanındaydı.
