Ambulansı gözünden kaçırdığı için saatlerdir bulundukları hastaneyi arayan Özge sonunda bulabilmişti.İçeri girer girmez ikizinin yanına koştu.Yanına vardığında Özgür yoğun bakımda yatmakta olan Almilla'ya bakıyordu.Özge onun baktığı yere bakmadan konuşmaya başladı:
-Özgürr ayy.(kolunu göstererek)Burası kırık dimi ay benimde Allah seni inandırsın!Kaç saattir evde oturduğum yerde bak belimdeki tüm ağrı bööylee omzumdan koluma aktardı.Sonra taksideyim ay nasıl ağrıdı kolum nasıl ağrıdı Utanmasam taksicinin yanında ağlıcaktım yani sonra böyle bi sıkıntı bastı ay nasıl ağlamak geliyor içimden böyle bi hayattan soğudum resmen.Sonra(ağlamaklı bi şekilde) Dursuncuğum geldi aklıma şimdi ben ona kolum ağrıyor deseydim böyle alırdı kolumu avuçlarına böyle böyle okşar öperdi böyle alnına koyardı.Ahh
Sonunda Özgürün onu dinlemediğini farkedince:
-Ay noldu sana Ay kıyamazmış ikizi sana.
Sonunda yoğun bakımda yatan kişinin Almilla olduğunu fark etti.Şebnem Can'a yanaşarak:
-Bu kim ?
Can:
-Özgürün ikizi
Şebnem:
-Hım.
Odaya giren Hemşire Selimi de normal odaya alıcaklarını açıklamış,Canda Kainatın yanına gitmişti.Odaya girdiğinde içi içini yiyordu.Yatağın yanına bir sandalye çekip oturdu.Sonra Kainatın elini avuçlarının içine alıp konuşmaya başladı:
-Kainat beni duymuyacaksın,biliyorum.Ama sana gerçekten olanları anlatmak için başka şansım yok.
Konuşmaya devam ederek başından geçenleri anlattı.En son:
-Yani ben seni çok seviyorum.Ve sence kendi canımı acıtacak bir şey yapmayı göze alabilirmiyim ?
Der demez Kainat gözlerini öyle büyük bir hızla açtıki Can ilk başta anlamadı sonra kekeleyerek:
-Kaainattt, dedi.
