A Bet to Love | ✓

Chapter 11

Chapter 11: Truth Hurts

Everleigh's Point of View

Ano itong narinig ko? Totoo ba iyong chismis na iyon? Hindi naman iyon totoo di'ba? Chismis lang iyon di'ba?

Pero may kung ano akong parte na nagsasabing kailangan kong komprontahin si Shawn. Hindi sa wala akong tiwala sa kanya pero kasi hindi ako mapakali kapag hindi ko alam kung ano ang totoo eh.

Pagdating ni Zaire ay umupo siya dala ang tray na may pagkain at iniabot ang sa akin. Mukhang nawalan na akong ganang kumain. Pesteng chismis 'yon! Hindi ako mapakali!

"Hoy!" Sigaw ni Zaire na nagpabalik sa ulirat ko.

"O-oh? A-ano?" Tanong ko.

"Bakit hindi ka pa kumakain? May nangyari ba habang nag-oorder ako?" Nag-aalalang tanong niya sa'kin.

"Ah, wala. Okay lang ako, wag kang mag-alala." Sagot ko.

"Sure kang okay ka lang?" Nag-aalalang tanong niya sa'kin, naninigurado.

Tumango lang ako. Hindi pa rin maitatago sa kanya ang pag-aalala sa'kin pero tumahimik na lang siya.

Pagkatapos kong kumain ay sakto ding katatapos lang kumain ni Zaire kaya sabay kaming pumunta papasok sa room. Malayo pa naman ang oras ng klase kaya pwede pa kaming mag-uusap-usap ni Zaire. Usap time!

Pagpasok namin sa room namin ay umupo ako sa upuan ko ganun din si Zaire pero tumayo siya at nakiupo sa tabi ko. Sigurado akong magdadaldal na naman siya nito.

"Oh? Ano ngang nangyari sa'yo kanina nung nag-oorder pa ako? Bakit may kung anong bumabagabag sa'yo?" Tanong niya. So nahalata pala niya iyon, ganun ba ako ka obvious para paghalataan?

Gusto ko sanang sabihin sa kanya nung nangyari kanina sa'kin pero baka mas lalong mag-aalala siya sa'kin kaya pinili ko na lang na hindi sumagot.

Bumuntong-hininga siya. "Okay, kung hindi mo gustong makipag-open up sa'kin, okay lang yun sa'kin pero kapag hindi mo na talaga kakayanin ang problema na dinadala mo andito lang ako para sa'yo, ha?" Sabi niya.

"Thanks for understanding, Zaire. Your my true friend." Sabi ko at yumakap sa kanya, ginantihan din niya ako ng yakap.

Pagkatapos ng yakapan ay sakto namang dating ni Shawn at mga kaibigan niya. Mamaya ko na lang siya kakausapin tungkol dun sa narinig ko kanina sa canteen.

Nakita naman niya kaagad ako kaya lumapit siya sa'kin pero hindi ko siya pinansin. Bahala siya! Tse!

Kinalabit pa niya ako pero hindi ako lumingon sa kanya. Wag kang magmarupok, Leigh! Pangungumbinsi ko sa sarili ko.

"Uy, may ginawa ba ako sa'yong masama para hindi mo ako papansinin ng ganyan?" Takang tanong niya.

Pero hindi ko siya pinansin at sa halip ay nakipag-usap ni Zaire pero mukhang nakakaramdam naman si Zaire kaya bumulong siya ng tanong sa'kin.

"May hindi ba kayong pagkakaintindihan? Lover's quarrel?" Nanunuksong bulong na tanong niya sa'kin.

Binatukan ko siya ng mahina.

"Hindi noh. Hindi ko lang talaga siya pinapansin. Bahala siyang manigas diyan." Sabi ko. Hindi iyon ang totoong rason kung bakit ako hindi pinapansin siya. Yung kanina talaga sa canteen. Lintik na chismis 'yan!

"Uy, naglalagutan mode siya oh. Yieeh!" Nanunuksong bulong niya sa'kin kaya tinignan ko siya ng masama.

"Dun ka na nga sa inuupuan mo. Tse!" Inis na sabi ko kay Zaire pero tumawa lang siya habang pabalik na sa inuupuan niya.