Chapter 34

15 6 0
                                    

Chapter 34: A New Start

Everleigh's Point of View

After five years . . .

They say when you find your true love, the two of you will end up together forever.

But for me, it isn't.

Just like what happened to me before and to the man that I thought was my one and only true love. It never really happened to me.

Siguro, magiging matandang dalaga na lang ako sa hinaharap. Nape-predict ko na ang future ko na magiging gan'yan na lang ako sa hinaharap.

After all, what had happened to me before are all just in the past and cannot be done again in the present.

As what they said, move on. I really had moved on from the past. My wounds have healed. I'm thankful that I cannot go back in time.

I'm thankful he's just a part of my past and will never be in the present.

"Architect Carter!" May tumawag na nakapagpalingon sa 'kin.

"Ano na naman, Architect Sandoval?" Pasiring na saad ko.

Yes, I'm now an architect. My dream that finally came true. Pagkatapos ng lahat na mga naranasan ko noon, nagiging worth it na ngayon.

"Wala lang, gusto ko lang sumabay sa 'yo. Pwede naman, 'di ba?" Nakangiting saad niya.

"Sinungaling, sa pagkakaalam ko gusto mo na naman siguro akong iimbitahan na kumain na kita lang dalawa, am I right?" Hula ko pa kahit alam ko naman na talaga ang pakay nitong lalaking 'to.

Napabuga siya ng hangin saka ipinasok ang magkabilang kamay niya sa bulsa ng pantalon niya at humarap ng tuluyan sa 'kin.

"I admit, yes. For the nth time, wanna join me for lunch, Architect Carter?" nakangiting tanong niya.

Tinaasan ko lamang siya ng kilay bago tinugon ang kan'yang paanyaya.

"I would've said no for the nth time but since you're so determined, I'm definitely joining you for lunch, Architect Sandoval," kaswal na sagot ko.

Mas lalo namang lumawak ang kan'yang ngiti.

"Then, follow me, Architect Carter," utos niya at umunang maglakad kaya sumunod ako sa papalayo nang bulto niya.

Napailing-iling na lamang ako dahil sa aksyon na ginawa niya. Hindi man lang ba siya magpapaka-gentleman sa 'kin? Hindi ba dapat sabay kaming dalawang maglakad at hindi 'yon siya ang unang maglalakad papalayo?

Oh, well. Ngayon ko lamang siya pagbibigyan pero sa susunod ay hindi na. I don't really care much about him since before he tried to win me over and believing himself that I was his when in fact, I'm not.

-FLASHBACK-

Pagkatapos noon ay pabuntong hininga akong lumabas ng restroom. Pero bago pa ako makalayo mula sa restroom ay bigla na lang nag announce 'yung nasa speaker.

"Good morning, students! Please go to our quadrangle for an announcement! I hope we can see you all there now!" Sabi ng nasa speaker.

Nagtaka naman ako pero umiling lang kalaunan at tumatakbong papunta sa quadrangle. Medyo malayo kasi ang pinaggamitan kong restroom sa quadrangle.

Nang papalapit na ako sa quadrangle ay nakita kong halos lahat ng mga estudyante ay nandoon na.

Nang nasa quadrangle na ako ay medyo masikip ang daan para makapunta sa gitna kaya naki excuse na lang ako, mabuti na lang at madlaing sinunod 'yon ng mga nadadaanan kong estudyante. But totally weird, right?

A Bet to Love | ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon