A Bet to Love | ✓

Chapter 18

Soundtrack: Sorry by Justin Bieber

Chapter 18: Wake Up

Everleigh's Point of View

Matapos akong sampalin ni Zaire ay hindi ko pa naproproseso ang mga sinabi at ginawang pagsampal niya sa utak ko kaya naiwan lang akong nakatulala habang siya ay lumabas na.

I thought you'll understand me, Zaire?

I thought you're my friend?

But, am I also being too much?

Mali ba talaga ako? Napasobra ba talaga ako sa ginawa ko kay Shawn?

I don't know but I felt a little pinch and ache on my heart remembering what did I just thought yesterday night.

I realized... I made the wrong decision.

Tama nga ang sinabi niya, I should wake up.

Kung nakamove on na nga ako mula sa kanya, hindi ko na siya gagambalain pa... hindi na ako maghihiganti pa sa kanya.

But... I just can't help it. Nasaktan talaga ako ng sobra sa ginawa niyang pagpusta sa'kin. I was hurt.

And even now, I am. Hindi pa rin nawawala 'yong sakit na nararamdaman ko.

Nadala ako sa bugso ng damdamin ko, poot, at galit kaya hindi ko na namalayan na meron na pala akong dinamay sa away naming dalawa.

Hindi ko man lang inalam kung ano din ang nararamdaman ni Shawn sa mga ginawa ko.

I felt nothing but regret.

What would I do now?

Shawn will go to the other country to continue his studies.

Is it too late now to say sorry for what I have done to him?

Pero paano naman sa'kin? Gusto kong humingi ng tawad sa ginawa ko sa kanya pero paano naman kung hindi din niya gagawin 'yong iniisip ko ngayon?

Paano kung hindi siya humingi din ng patawad sa'kin?

I don't know what to do.

But there's one thing for sure... I want to say sorry to him, call me desperate and pathetic, but my feelings for never changed and I want him.

Hindi ko din naman namalayan na sa bawat pagpatak ng mga luha ko noong nakaraang buwan ay nahulog na ako sa kanya.

That's so stupid of me!

Even if he no longer has feelings for me, I'll try my best even if it will hurt me.

Gusto kong pigilan siya sa pagpunta sa ibang bansa para doon na mag aral.

I have to go back to the old me. Hindi ko na kailangan pang mandamay. Hindi ako 'to. I want peace now.

I am not perfect. I made mistakes too. We all made mistakes because we are just a person.

Tumingin ako pabalik sa salamin saka tinignan kung kamusta na ba ang pisngi ko. Namumula siya kaya mabuti na lang at may dala akong concealer kaya kinuha ko 'yon at ipinahid ko sa parte ng pisngi kong namumula at humapdi dahil sa sampal ni Zaire kanina.

Pagkatapos noon ay pabuntong hininga akong lumabas ng restroom. Pero bago pa ako makalayo mula sa restroom ay bigla na lang nag announce 'yung nasa speaker.

"Good morning, students! Please go to our quadrangle for an announcement! I hope we can see you all there now!" Sabi ng nasa speaker.

Nagtaka naman ako pero umiling lang kalaunan at tumatakbong papunta sa quadrangle. Medyo malayo kasi ang pinaggamitan kong restroom sa quadrangle.